Ekim Gencligi ARSIVKIZIL BAYRAK
 
Mart-Nisan 2004
Sayı: 70
 İçindekiler
  Ekim Gençliği'nden...
  Barbarlar geliyor!
  İstanbul'u emperyalistlere dar etmek için görev başına!
  Barbarlar geliyor!
  Gençlik geleceği için Kızılay'daydı!
  13 Mart'ın ardından...
  Beyazıt Meydanı'ndan haykırdık...
  1 Mayıs'ta alanlara!
  Irak işgalinin birinci yılında tüm dünyada kitlesel protesto gösterileri düzenlendi!
  Newroz kutlamaları...
  Gerici dersler kaldırılsın!
  Edirne'de Ekim Gençliği okurlarına polis terörü...
  Trakya Üniversite Öğrencileri Bağımsız İktisat Kongresi...
  Eğitimin özelleştirilmesine karşı mücadeleye!
  Tasarıda değişen bir şey yok!
  Lisansüstü eğitim sınavları...
  Zafer direnen Irak halkının olacak!
  Emperyalist bir saldırı ve savaş örgütü: NATO
  "Derin devlet"e ilişkin itiraflar
  ABD emperyalizmi/2
  Gençlik baskılara boyun eğmeyecek!
  Hewler'de Halepçe çığlığı
  Cejna Newroz piroz be!
  Ateş saçan yürekli yoldaş
  Paris Komünü: Toplumsal devrimin şafağı
  Orkestranın şefini 14 Mart 1883'te yitirmiştik... Senfoni sürüyor!
  İLGP kuruldu!
  Refhan Tümer Lisesi'nde olmak bir ayrıcalıktır!
  Savaşan halklar kazanacak!
  Germinal ve Emile Zola
  Ev kölelerinin kurtuluşu
  Sabahattin Ali: Halkçı-gerçekçiliğin ilk temsilcisi
  Kara civciv katilleri
  İÜ öğrencisi Önder Babat vuruldu!



 
 
Lisansüstü eğitim sınavları:

Geleceksizliğe çözüm arayışları

DMS, KPSS, LES ve buna benzer birçok sınav. Devlet yaptığı bu sınavlardan trilyonlarca lira kazanırken (Örneğin 2003 Aralık ayı LES başvuru evrakı 4.500.000 TL, sınav ücreti de 45.000.000 TL idi.) öte yandan da kendine yeni pazarlar oluşturuyor.

Eğitim sisteminin bozuk olması, verilen eğitimin yeterli olmaması ve her zaman süregelen paralı eğitim dayatması, öğrenciyi zor durumda bırakıyor ve öğrenciler sözü geçen sınavlar için dahi özel eğitim kurumlarına yönlendiriliyorlar. Eğitimin bir ayrıcalık haline getirilmeye çalışıldığı ülkemizde, tüm bu eşitsizlik ve çarpıklıklara özel eğitim kurumları da eklenince, eğitim hak olmaktan tamamen çıkıyor. İşsizlik oranlarının çok yüksek düzeylere ulaştığı Türkiye’de iş bulabilme umuduyla çırpınan gençler, umut tacirliği yapan özel eğitim kurumlarının tuzağına düşürülüyorlar ve devlet destekli bu piyasa içinde sürüklenip gidiyorlar. Neticede sistem kendi politikası gereği bu çarpıklıkları görmezden geliyor.

Gençlerin iş bulma kaygısı ve iş olanaklarının sınırlılığı LES gibi sınavlara katılımı kat kat arttırıyor. 2002 yılı verilerine göre LES’e katılım %35 civarında artış göstermiş. Bu artış üzerine farklı görüşler var. Üniversite Öğretim Üyeleri Derneği Başkanı Kadir Erdin bu konuda şunları söylüyor:

“LES, uzmanlık alanına yönelik değil, çok genel kalıyor. LES’e alternatif meslekte yetenek sınavı öneriyoruz. Farklı üniversitelerde aynı alanda eğitimin kalitesi de farklılık gösteriyor. Üniversiteler arasında eşitlik sağlayacak, dayanışmayı arttıracak bir sınav olmalı. LES gereksiz bir sınav.”

Sermayeye bağlılığını her fırsatta sergileyen, YÖK’ün öğrencileri soruşturmalarla yıldırma çalışmalarının ön saflarında yer alan YTÜ Rektörü Ayhan Alkış ise doğal olarak artışı olumlu bulanlardan. “Bilgi önem kazandıkça, diplomalarını geliştirmek ve kariyer yapmak isteyenler de artıyor. Bu nedenle sınava giren öğrenci sayısında artış var...” diyor, Rektör Alkış.

Çürümüş düzen, öğrencilerin en doğal hakları olan eğitimi paralılaştırıyor ve onları anti-demokratik, gerici, ezberci eğitim sisteminin içine sıkıştırmaya çalışıyor. İş alanlarının sınırlılığı ve süregelen eşitsizlikler zinciriyle sermaye düzeni, gençleri, “geleceksizliğe çözüm arayışlarını” LES, KPSS gibi rant alanı haline getirdiği sınavlarla çözebileceğine inandırmaya çalışırken, yüksek lisans aşamasında da onları Teknopark, Tekmer, Ar-Ge örneklerindeki gibi, yalnızca sermaye için bilim üreten üniversitenin ucuz işgücü haline getirmeye çalışıyor. Bu noktadan bakarsak Ayhan Alkış’ın bilginin önem kazanmasını ne açıdan düşündüğünü de kolayca anlayabiliriz.

Kamu Personeli Seçme Sınavı gençliği düzene bağlamanın bir diğer yolu. Her yıl binlerce üniversite mezunu iş bulabilmek amacıyla KPSS sınavına giriyor. Öncesinde salt üniversiteye girebilmek için gidilen dershanelere, özel kurslara son yıllarda eğitimli işsizlerin oranındaki artışa paralel olarak KPSS dershaneleri de eklendi. Aylık ortalama 300-500 milyon lira ücret talep eden bu kuruluşlar, binlerce üniversiteli genç için işsizlik boyunduruğunu kıracak umut mekanları olarak görülmekte. Okulda verilmeyen eğitim buralarda edinilmeye çalışılmakta.

Tüm bu çabalar küçük bir azınlık için kurtuluş iken -tabii bu küçük azınlığın tüm hayatı boyunca iktidar karşıtı, hak talep edici hiçbir faaliyete katılmamış olması ve önemli mevkilerde ‘dayılarının’ olması gerekiyor-, büyük çoğunluk için umutsuzluğun daha da arttığı bir durumu ifade etmektedir. Kapitalist sistemin doğal bir sonucu olan işsizliği önleyemeyen iktidar, sınavlarla umutları canlı tutmaya, her an sistemin kabul edebileceği şanslılar arasında olma beklentisi yaratarak, gençliği durağan -müdahale etmeyen bir konuma sürüklemektedir. Sınav öncelerinde ve sınavı kazandıktan sonra yapılan derinlemesine kimlik araştırmaları ise, üniversite gençliğini hak alıcı eylemlere katılımdan alıkoymakta.

Sonuç olarak; bu sistem içerisinde bahsettiğimiz kaygıların her zaman varolacağını, çözüm arayışlarının ise kısır bir döngü içerisine gireceğini unutmayıp, asıl sorunun sistem sorunu olduğunu her fırsatta vurgulamalıyız. Gençlik, kendi geleceğini elde etmek için mücadele etmediği sürece ne LES ne de benzer oyunlar ona bir gelecek sunacaktır.

K. Tunç