2003 1 Mayıs’ı emperyalist savaş ve saldırganlığın tırmandığı, sınıfa ve emekçi kitlelere yönelik sosyal yıkım saldırılarının derinleştiği koşullar altında kutlandı. Uluslararası sermayenin son yıllarda dünya ölçüsünde işçi-emekçilere ve biz gençliği karşı yürüttüğü saldırılar ve çeşitli bölge ve ülkelerde sürdürülen emperyalist savaşlar emekçi kitlelerde derin bir hoşnutsuzluk ve mücadele dinamiklerinin birikmesine neden oldu. Bu dinamikler özellikle de son yıllarda açık mücadele biçimleri aldı ve emperyalist savaş karşıtı hareket şahsında milyonların sokağa çıkmasıyla doruğa ulaştı. Emek cephesi yaygın, kitlesel ve süreklilik kazanan bir eylem sürecinin ardından 1 Mayıs’ı karşıladı. Bu gelişmelerin 1 Mayıs’a damgasını vuracağı doğal bir beklentiydi. Dünya çpında kutlamaların yaygınlığı ve kitleselliği bu beklentiyi boşa çıkarmadı. Çeşitli ülkelerde farklılıklar göstermekle birlikte birçok ülkedeki kutlamalar yaygınlığı ve kitleselliğiyle geçen yılları aştı.

Bu son yılların birikimini yansıtan ve emperyalist savaşa ve kapitalist sömürüye karşı büyüyen öfke ve hoşnutsuzluğu simgeleyen bir tablodur. Bu emperyalist küreselleşme saldırısının insanlığın büyük çoğunluğu için derin acılar ve büyük yıkımlar yarattığı gerçeğine duyulan öfkedir. Aynı öfke gençlik kitlesini de büyük ölçüde harekete geçirmiştir. Gençliğin kutlamalardaki dikat çekici etkinliği ve geniş katılımı bunu anlatmaktadır. Gençlik hemen her yerde en ön saflarda yürümüş ve dünyayı nasıl bir geleceğin beklediğini göstermiştir. Geleceği kazanmak şimdi daha yakındır.

Bu yılki 1 Mayıs kutlamaları sadece katılım olarak değil içeriği ve niteliği bakımından da olumlu bir tablo sunmaktadır. Gösterilere emperyalist savaş karşıtlığı ve sermayenin sınıfa dönük saldırılarına duyulan öfke damgasını vurdu. Bütün ülkelerde rejimlerin reform adı altındaki yeni saldırı paketleri hedef alındı ve emekçi kitleler özgün ve somut taleplerini ileri sürerek sermayeye karşı mücadele kararlılıklarını ortaya koydu. Aynı tutum emperyalist savaş karşıtlığında da kendisini gösterdi. Gösteriler her yerde aynı zamanda savaş kundakçılarını protestoya dönüştü. Özcesi 1 Mayıs emperyalist savaşa ve kapitalist sosyal yıkıma karşı kesişen öfkeyi birlikte ifade etti.

Tek tek ülkelerdeki mücadeleler, enternasyonal ve politik biçim kazanan küreselleşme karşıtı hareket, son olarak emperyalist savaşa karşı gelişen dünya ölçüsündeki eylemler ve 1 Mayıs gösterileri kitle hareketinin giderek güçleneceğinin göstergeleridir. Emperyalist kapitalizm kendi icraatlarıyla karşıt güçlerini bir uyanış ve mücadele sürecine itmiştir. Bugünün dünyası büyük sosyal çalkantılara ve devrimci sınıf mücadelelerinin güç kazanacağı bir döneme girmiştir.

İtalya:

Milano, Turin, Roma ve Bolonya’da gerçekleşen gösterilerin her birine 100-200 bin arasında insan katıldı. Küreselleşme, polis şiddeti ve savaş protesto edildi.

İspanya:

Değişik kentlerde yüzbinler alanlara çıktılar, hükümetin politikalarını protesto ettiler. Madrit’te 50 bin işçi işsizlik parasına ilişkin planların geri çekilmemesi durumunda genel greve gideceği açıklandı. Gösterilerde İspanya hükümetinin askeri işgale verdiği destek protesto edildi.

Almanya:

Başkent Berlin’deki eyleme 30 bin kişi katıldı. Ülke çapında gerçekleşen gösterilerde geçen yıla oranla daha yaygın bir katılım gerçekleştirildi.

Kolombiya:

Bogota’da sendikaların ve demokratik kitle örgütlerinin katıldığı 1 Mayıs gösterisine 700 bin kişi katıldı. Pastaran rejiminin neo-liberal kemer sıkma politikaları protesto edildi.

Brezilya:

Ülke çapında milyonlarca insanın katıldığı gösteriler düzenlendi. En büyük gösteri 1.5 milyon kişinin katılımıyla Sao Paola’da gerçekleşti.

Küba:

Her yıl gerçekleşen görkemli gösterilere tüm ülkede 7 milyon emekçi katıldı. 1 milyonu aşkın insanın katıldığı Havana’daki gösteride Fidel Kastro konuştu.

Avusturya:

Viyana’da yaşam durdu. Otobüs, tramvay ve metro gibi toplu taşıma araçları işlemedi. Belediye sarayı önünde toplanan kalabalık, hükümet aleyhtarı slogan ve pankartlar taşıdı, savaşı protesto etti.

İngiltere:

Başkent Londra’da yoğun güvenlik önlemleri alındı, polis teşkilatında izinler kaldırıldı. Kutlamalara onbinlerce kişi katıldı.

İsviçre:

Başta Zürih, Basel, Cenevre, Lozan, Bern kentleri olmak üzere birçok yerde yapılan gösterilerin herbirine onbinlerce kişi katıldı. Emperyalist savaş protesto edildi.

Rusya:

Bağımsız Sendikalar Federasyonu, Birleşik Rusya Partisi ve komünistlerin katıldığı gösterilere 3 milyonu aşkın kişi katıldı. Göstericiler maaşların, öğrenci burslarının artırılması ve sosyal hizmetlerin iyileştirilmesi talebini ileri sürdü. Eylemlerde özellikle gençliğin ağırlığı vardı.

Ukrayna:

Muhalefet partisinin çağrısıyla Başkent Kiev’de 10 bini aşkın kişi 1 Mayıs’ı kutladı. Göstericiler devlet başkanı Kuçman’ın istifasını istediler, ABD’nin Irak’ta çekilmesi talebini ileri sürdüler ve hükümeti protesto ettiler.

Irak:

Bağdat’ta Irak Komünist Partisi’nin düzenlediği kutlamada Irak’ın bağımsızlığı, işgal güçlerinin ülkeyi terketmesi ve Irak halkının kendi kaderini tayin etmesini isteyen pankartlar taşındı, sloganlar atıldı.

Bulgaristan:

Başkent Sofya’da Sosyalist Parti’nin ulusal kültür merkezi önünde düzenlediği yürüyüşe 5 bini aşkın kişi katıldı. Göstericiler hükümet ve savaş karşıtı sloganlar attılar.

Yunanistan:

İşçi sendikalar konfederasyonu, kamu çalışanları konfederasyonu ve Yunanistan Komünist Partisi tarafından Atina ve Selanik’te yapılan kutlamalarda göstericiler çalışma koşullarının iyileştirilmesi taleplerini dile getirdiler, ABD saldırganlığını kınadılar. Eylemlerden biri Filistin ve Irak’ta katledilenlerle Bingöl depreminde ölenler için saygı duruşuyla başladı.

Kıbrıs:

Rum İşçi Federasyonu, Komünist Partisi ve devrimci işçi sendikaları tarafından yapılan kutlamalara ilk kez Kıbrıslı Türkler ve Rumlar birlikte katıldılar.

Kosova:

Başkent Pris ilk kez işçi gösterisine sahne oldu. İşçiler arasında ayrım yapılmaması, madenlerin açılması talepleri ileri sürüldü. Ayrıca Kosova, Bosna-Hersek, Hırvatistan, Makedonya ve Sırbistan’da işçi sendikalarının “genç işçilere saygı duyulsun” başlıklı kampanyasının da etkisiyle buralarda yoğun bir genç işçi katılımı dikkat çekti.

İsrail:

İsrail’de 1 Mayıs genel grevle kutlandı. Greve çıkan onbinlerce işçi ve emekçi, alanları doldurarak barış istedi.

Filistin:

Başta Ramallah olmak üzere bütün Filistin kentlerinde kutlamalar yapıldı. İsrail siyonizme yönelik öfke hakimdi, işgalin sona ermesi istendi.