İşçi sınıfının kalbi İstanbul’da, bu yılki 1 Mayıs gösterisine onbinlerce kişi katıldı. Bölgemizde aylardır süren emperyalist savaşı ve bu savaşın uyandırdığı tepkileri, içinden geçilen savaş karşıtı eylemli süreci ve bu aynı dönemde sınıfa dönük kapsamlı saldırıları ve öğrenci gençliğe dönük eğitimin özelleştirilmesi, paralı eğitim saldırılarını dikkate aldığımızda, bu yıl katılımdaki söz konusu artışın ve gösterinin düzeyinin yine de beklentileri tam olarak karşıladığı söylenemez.

Genç komünistler 1 Mayıs’a iyi bir hazırlık yaptılar. Ekim Gençliği imzalı merkezi bildirilerden binlercesini üniversitelere, amfilere, kantinlere ve yemekhanelere dağıttılar. Ayrıca BDSP imzalı 1 Mayıs özel sayısıdan binlercesi İstanbul’un birçok üniversitesinde dağıtıldı. Yine Ekim Gençliği imzalı 1 Mayıs afişleri hergün olarak asıldı. “Ya barbarlık ya sosyalizm!” şiarlı Kızıl Bayrak afişlerini de yaygın bir şekilde kullandılar.

Genç komünistlerin de içinde bulunduğu platformlar yaygın bir çalışma yaparak 1 Mayıs’a hazırlandılar. İÜ Emperyalist Savaş Karşıtı Öğrenci Platformu ve YTÜ Paralı Eğitim Karşıtı Öğrenci Platformu’nun 1 Mayıs öncesi başlattıkları Söz Üniversitede! kampanyası platformların bulundukları alanda iyi bir etki yarattı. Platformlar düzenledikleri etkinlikler, çıkardıkları bültenler, organize ettikleri pikniklerle anlamlı bir çalışma ortaya koydular. Platformlar 1 Mayıs alanına bu çalışmaların yansıması olarak yaklaşık 100 kişilik bir kitleyle çıktılar. Görsel olarak üzerinde devrimci şiarların yazıldığı kızıl bayraklar kullanan platformlar alanda disiplinli bir duruş sergilediler. Ancak birçok platform çalışanının alanda korteji bulamaması organizasyondaki eksiklikler arasındaydı.

Liseli gençlikte çeşitli pankartlarla alanda ki yerini aldı fakat liseli gençlikte alana geçen yıllarda ki katılımını aşamadı.

Sendikalar dışındaki tüm kortejlerde katılımın ağırlığını bu yıl da gençler oluşturdu. Şu ya da bu parti ve örgüt pankartı altında katılan gençlerin yanı sıra, irili ufaklı pek çok bağımsız gençlik kortejine rastlamak mümkündü. Bunların çoğunu eğitim gören gençlik oluşturuyordu. Reformist partilerle alana çıkan güçlerin çoğunluğunu da gençler oluşturdu. Yukarıdaki değerlendirmeler iki şeyi kanıtlıyor; birincisi tüm baskı ve engellemelere rağmen gençliğin sosyalizm mücadelesine olan yakınlığı, ikincisi ise bu yakınlığı devrimci yapıların değil ama reformizmin değerlendirdiğidir.

Bu iki değerlendirmeden çıkarılacak sonuç genç komünistlerin bu konudaki sorumluluğuna yapılan bir vurgudur. Genç komünistler 1 Mayıs değerlendirmeleri ışığında gençlik içinde kalıcı mevziler yaratmak, gençliği toparlayarak devrim mücadelesine kazanacak örgütsel araçları devreye sokmak, reformizmin gençlik içindeki etkisini kırmak sorumluluğu ile hareket etmelidir. Tüm çalışma alanlarımızda 1 Mayıs’a çıkışın öncesi ve sonrası yaşanan eksikleri bir tartışma ve değerlendirme konusu haline getirilmeli bu eksiklikler hızla giderilmelidir. Her genç komünist 1 Mayıs değerlendirmelerinde kendine düşen yanları irdelemeli ve kendini, yaşamını ve faaliyeti tekrar örgütlemelidir.

Gençliğin devrim ve sosyalizm özlemi orta yerde durmaktadır. Bunu örgütlü bir hale getirmek 1 Mayıs’ı 2 Mayıslar’a taşımak genç komünistlerin omuzlarındadır.