1 Aralık eylemi, İMF-TÜSİAD hükümetinin yıkım programlarına karşı işçi ve emekçilerin biriken öfke ve tepkisini alanlara taşıdığı bir uyarı eylemi oldu. Eylem, aynı zamanda işçi ve emekçilerin bu saldırılar karşısında sessiz kalmayacaklarını, hak alma mücadelesinde kararlı olduklarını da gösterdi.
Eylemin kitleselliği ve coşkusu umut verici olsa da, genelde sınıf özelde ise kamu emekçileri hareketi açısından önemli olan, 1 Aralık sonrası sürecin nasıl değerlendirileceğidir. 1 Aralıkta onbinlerce işçi ve emekçinin alanları doldurmasının üzerinden çok fazla zaman geçmeden Telekom ve THYnin özelleştirilmesi, ek vergi ve zam paketleri, İMF uşağı hükümetin sermayenin istikrarını korumada ne kadar kararlı olduğunu göstermektedir.
Sermaye iktidarının bu saldırıları, ancak işçi ve emekçilerin hak alma mücadelesinde göstereceği kararlılıkla püskürtülebilir ve ancak benzer bir kararlılıkla yeni haklar kazanılabilir. Hak almak ise planlı, programlı ve hedefli bir mücadele hattı ile mümkündür.
Alışıldık ve hak almaktan uzak eylem biçimleri ile 1 Aralıkın önünü açmak, mücadeleyi yükseltmek ve hak kazanmak mümkün olmadığı gibi, pasif eylem biçimleri de kamu emekçileri mücadelesini zarara uğratarak güç kaybettirecektir.
1 Aralık eylem kararı Emek Platformu bileşenleri tarafından alınmış olmasına rağmen, eyleme bakıldığında, katılımın ağırlıklı olarak kamu emekçileri cephesinden gerçekleştiği görülmektedir. Bunda Hak-İş ve Türk Kamu-Senin ihanetçi tavırları kadar DİSK ve Türk-İşin samimiyetsizliği de etken olmuştur. Buna rağmen DİSK ve Türk-İşe bağlı sendika ve şubelerin eyleme katılımı hiç de küçümsenmeyecek düzeyde gerçekleşmiştir. Eyleme katılan kamu emekçileri kitlesinin ise ağırlıklı olarak KESK kortejlerinde yer alması ve KESKin kendi kitlesinin üzerinde olması dikkat çekmektedir.
Bu gerçeklik, toplumun İMF yıkım programları altında ezilen, sömürülen ve gün geçtikçe yoksulluğa mahkum edilen geniş bir kesimini işaret etmektedir. Bu da tek ve aynı merkezli saldırılara karşı birleşik bir mücadele hattı örülmesinin gerekliliğini ve zorunluluğunu göstermektedir. Ortak mücadelenin yelpazesini genişletmek, ancak tüm ezilen kesimlerin ortak talepleri ve çıkarları altında birleşik bir mücadele ile mümkündür. Ve ancak böylesi geniş bir yelpaze işçi-emekçilerin hak alma mücadelesini zafere ulaştıracak ve toplumun ezilen tüm kesimlerinin desteğini alacaktır.
Emperyalist sömürü ve talan politikaları, işbirlikçi yerli sermayenin iktidarı aracılığıyla toplumun tüm ezilen kesimlerini hedef aldığına göre;
Emperyalistlerle açık-gizli tüm antlaşmalar iptal edilsin!
İMF, Dünya Bankası vb. emperyalist mali kuruluşlarla kölece ilişkilere son verilsin! şiarı altında ortak mücadeleye çağrı, birleşik mücadelenin ilk koşuludur.
İMF programlarının amacı yerli ve yabancı sermayenin çıkarları doğrultusunda işçi ve emekçileri özelleştirmeler yoluyla iş güvencesiz ve örgütsüz bırakarak düşük ücrete mahkum etmekse;
Herkese iş, tüm çalışanlara iş güvencesi!
Tüm çalışanlar için grevli ve toplusözleşmeli sendika hakkı. Sınırsız grev ve genel grev hakkı!
İnsanca yaşamaya yeten, vergiden muaf asgari ücret!
Her türlü dolaylı vergi kaldırılsın. Artan oranlı gelir ve servet vergisi! talepleriyle hak alana kadar ortak mücadele örülmeli ve yükseltilmelidir.
Bu sosyal ve ekonomik hakların kazanılabilmesi için de işçi ve emekçilerin hak alma mücadelesi önünde engel teşkil eden tüm faşist yasa ve kurumların kaldırılması yönünde;
Sınırsız söz, basın, örgütlenme, gösteri ve toplanma özgürlüğü!
Açık-gizli tüm faşist-militarist örgütlenmeler dağıtılsın! (Kont-gerilla, Özel Kuvvetler, MİT, JİTEM, Siyasi polis, Jandarma, Köy koruculuğu vb.)
MGK, Kriz Yönetim Merkezi, DGMler ve askeri yargı feshedilsin!
İşkenceye son, tüm siyasal tutuklulara özgürlük! şiarlarıyla demokratik hak ve talepler etrafında mücadele edilmelidir.
Toplumun ezilen tüm kesimlerinin çıkarlarını kapsayan somut taleplerin belirlenmesi ortak mücadele için ilk ve önemli bir adımdır. Önemli bir nokta da, talep edilen hakların kazanılması için hedefi belli, hak alıcı bir eylem programıdır. Bunun için genel grev hedefi ile Genel grev, genel direniş hattı örülmeli ve örgütlenmelidir.
1 Aralıkın ortaya çıkardığı mücadele potansiyeli, artık işçi ve emekçilerin hak alıcı eylem biçimlerinden başka bir yolunun ve kurtuluşunun kalmadığını da göstermektedir. Bu gösterge sınıf mücadelesinin kazanımı için de oldukça önemli bir noktadır. Burada önemli olan bir diğer nokta ise, bu görevi sendika bürokratlarından beklemek olacaktır. Sendikaları ve Emek Platformu bileşenlerini hak alıcı eylem biçimleri çerçevesinde harekete geçirecek basınç, tabanın basıncıdır.
Tabanın, somut talepler ve genel grev hedefi ile belirlenmiş bir eylem programı çerçevesinde harekete geçmesi ise, işyerlerinden yükselen işyeri komitelerinin örgütlenmesi ile olanaklıdır. Bu görev, öncü ve devrimci kamu emekçilerinin omuzlarındadır.