|
İnsanca yaşamaya yeterli, vergiden muaf asgari ücret hakkımızı kazanmak için
Örgütlü, birleşik sınıf mücadelesini yükseltelim! İşçiler emekçiler! Beş buçuk milyon asgari ücretli başta olmak üzere yaşamları cehenneme dönen milyonlarca işçi hükümetin açıklayacağı asgari ücret zammını bekliyor. İş başına gelir gelmez önce kölelik yasasını çıkaran, yeni saldırıların önünü düzleyen, 200’ü aşkın yeni yasal düzenlemenin altına imza atan ve nihayet Ekim ayında emperyalist işgale destek vermek üzere tezkere çıkaran AKP hükümeti, birkaç hafta içinde sefaletimizi tescilleyecek yeni asgari ücreti hiçbir güçlükle karşılaşmadan ilan edecek. Asgari ücrette yapılması düşünülen artış oranı aşağı yukarı şimdiden bellidir. Binbir vaad ve yalanla iktidara gelen AKP hükümeti, öncekileri aratmayacağını bir dizi alandaki icraatlarıyla gösterdi. Çünkü o da diğerleri gibi asalak patronların, İMF’nin, emperyalistlerin sadık bir hizmetçisidir! O da diğerleri gibi ekonominin “hassas dengelerini” mazeret gösterecek; gerçeğin çok gerisinde kalan resmi enflasyon rakamlarını esas alacak ve sonuçta 4 kişilik bir ailenin bir ayda tüketeceği kuru ekmeğe harcayacağı para miktarını aşmayacak bir asgari ücreti dayatacaktır. Sendika ağaları hala suskun! Asgari ücret zamlarının açıklanacağı güne kadar elini kolunu bağlayıp oturan sendika ağaları ise, her zaman olduğu gibi, görevlerini yerine getirdiklerini göstermek için esip gürleyecek, “biz istedik, sıkı pazarlık yaptık, ama onlar vermediler” diyerek günah çıkacaklar. Doğrusu, artık bu kadarını yapmaya bile gerek duymuyorlar. 2004 yılı asgari ücretlerinin açıklanmasına şurda birkaç hafta kalmışken hala da sesleri solukları çıkmıyor. Zira gittikçe koyulaşan sefalet koşulları, artan sömürü ve saldırılar onları etkilemiyor ve dolayısıyla ilgilendirmiyor. Aldıkları yüksek maaşlarla, sürdürdükleri yaşam koşullarıyla sınıftan kopan sendika ağalarının asıl derdi, bu gidişatı değiştirmek değil, durumu sermayenin çıkarı hilafına idare etmektir. Bu aynı sefil tutumu, mezarda emeklilik ve kölelik yasalarının çıkarılma karşında yeterince göstermediler mi? Dolayısyla onlara güvenmek için de bir neden yok ortada. Sefalet ücretlerinin asıl nedeni Yadırganacak bir durum ve bir kusur varsa, o da, sermayenin saldırılarını göğüsleyecek örgütlü bir sınıf tepkisinin yaratılamamasıdır. Bu başarılamadığı içindir ki, milyonlarca işçi ve emekçinin ücret, çalışma ve yaşam koşulları bir nebze olsun düzelmemekte, aksine sefaletin boyutları her geçen gün daha da artmaktadır. Bu olmadığı içindir ki, sermaye iktidarı, pervasız saldırılarla milyonlarca işçiyi kölece çalışma ve yaşam koşullarına mahkum edebilmektedir. Bu olmadığı içindir ki, her yıl bir simit parası kadarlık bir zammı, asgari ücret artışı diye utanmazca dayatabilmektedir. Patronların ne verdiği, neyi dayattığı değil, bizim neyi niye kabul ettiğimiz, ne istediğimizdir önemli olan. Onların yıllardır ne verdikleri bellidir. İşçi sınıfının öfkeli soluğunu ensesinde hissetmeyen patronların kendiliğinden haklar verdiği, insafa gelip ücret ve yaşam koşullarını iyileştirdiği nerede görülmüştür? Gücünü örgütlülüğünden almayan, kıyasıya mücadele etmeyen bir sınıfın kazandığı nerde görülmüştür? İşçiler, emekçiler! Hayatın tekerlekleri bizim gücümüzle dönüyor. İğneden ipliğe kadar yaratılan, üretilen her şey alınterimizin karşılığıdır. Biz üretiyor, biz yaratıyor fakat yine de sefaletten kurtulamıyorsak, bunun nedeni, sömürücü patronların karşısına bir sınıf olarak dikilemememizdir. Aynı kaderi paylaşan asgari ücrete mahkum beş buçuk milyon işçiye, örgütsüz ve tepkisiz kaldığı koşullarda, bu devletin, bu hükümetin yıllardır bir simit parası tutarında yaptığı ücret zamlarına şaşmamak gerekir. Onların iki dudağının arasından çıkacak bu türden kararlara boyun eğip eğmemek, biz milyonlarca işçinin karşı karşıya olduğu ve artık yanıt vermemiz gereken bir sorudur. Bilmeliyiz ki, sessiz ve tepkisiz kalarak sermayenin saldırlarına onay vermiş oluyoruz. Bilmeliyiz ki, suskunluğumuz onlara cesaret, örgütsüzlüğümüz onlara güç vermektedir. Milyonlarca işçiyiz ama örgütsüzüz ve dağınığız. Güçlü olan biziz, ama bunun yeterince bilincinde değiliz. Sermayenin binbir dayatmalarından hoşnut değiliz, tepki ve öfke duyuyoruz, ama sesimizi yanımızdaki işçi kardeşimize bile duyuramıyoruz. İnsanca yaşamak istiyoruz, ama bunu elde etmek için yeterince mücadele etmiyor, gerekli fedakarlığı ve kararlılığı göstermiyoruz. Ve sermaye iktidarı, yapamadığımız-başaramadığımız şeylerin faturasını acımasızca bize ödetiyor. Kardeşler! Bekleyerek geçirecek zamanı çoktan tükettik. Biz bekledikçe, yalan-yanlış şeylere umut bağladıkça, herşeyin daha da kötüye gittiğini yaşayarak gördük-görüyoruz. Bunun tek örneği genel olarak ücretler ve özel olarak asgari ücretler de değil. Kapitalist sömürü düzeni milyonlarca işçi ve emekçiye azgın sömürü, insanlık dışı çalışma ve yaşam koşulları, haksız savaş ve işgaller, topyekûn bir yıkımdan başka bir gelecek veremiyor, veremez. İçinden geçmekte olduğumuz kritik dönem bunu bir kez daha acı biçimde doğrulamaktadır. Artık bir yerden başlangıç yapma, bir adım atma zamanıdır. Artık bir sınıf olarak ayağa kalkma zamanıdır. Bilmeliyiz ki, en uzak mesafeler bile bir adımla başlar. En devasa yapılar tuğla tuğla yükselir. Ve en sert kayalar bile, kendisini sürekli döven su damlacıklarının gücüyle delinir. Biz bu adımları atmadıkça, sefalet tablomuz her geçen gün daha da kararacaktır. Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu; sefalet ücretlerine, sömürüye karşı tüm işçi ve emekçileri fabrikalarda, işyerlerinde komitlerde örgütlenmeye çağırıyor. Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu; asgari ücrete tabi olsun olmasın, tüm işçileri ve emeğiyle geçinenleri sermaye iktidarının asgari ücret saldırısına karşı birlikte hareket etmeye, sendikalara tabandan basınç yapmaya çağırıyor. Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu; sermaye iktidarının tüm ücretleri geriletmenin, emeğiyle geçinenler üzerinde baskı kurmanın aracı olarak kullandığı “düşük asgari ücret” sopasını kırıp atmaya, “İnsanca yaşamaya yeterli, vergilerden muaf asgari ücret!” talebini yükseltmeye çağırıyor. Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu; sermayenin saldırılarına karşı tüm işçi ve emekçileri sınıfın devrimci programı etrafında birleşmeye çağırıyor. Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu; sınıfsız, sömürüsüz ve halkların kardeş olduğu bir dünya için kapitalist barbarlık düzenine son vermeye, sosyalizm mücadelesini yükseltmeye çağırıyor. Kahrolsun ücretli kölelik düzeni! Bağımsız Devrimci
En çok çalışan biziz! Bir Türkiyeli işçi bir yılda bir Fransız işçiden 593 saat, Alman’dan 488, Norveçli’den 451, İtalyan’dan 436, Belçikalı’dan 432, İspanyol’dan 411, İrlandalı’dan 375 saat daha fazla çalışıyor. En düşük ücreti alanlar da! Ülke Asgari ücret (milyon olarak)
Ücretler asgari, sömürü azami! * Ekim-2003 hesaplamalarına göre, açlık sınırı 451 milyon; yoksulluk sınırı ise 1 milyar 372 milyon lira. Uluslararası açlık sınırı günde 1 dolar, yoksulluk sınırı ise 2 dolar. 225 milyon liralık asgari ücret 4 kişilik bir ailenin öğün başına yalnızca ikişer simit almasına yetiyor.Yani 26 milyon insan (nüfusun yüzde 37.6’sı) açlık sınırının altında bir ücretle yaşam mücadelesi veriyor. * 12 milyon 189 bin kişinin hiçbir sosyal güvencesi yok. * Çalışanların % 27’sinin kaydı yok. Yani her üç kişiden biri sigortasız çalıştırılıyor. * 6-17 yaşları arasında çalışan çocuk sayısı 2 milyon. * 2003’ün ilk çeyreğinde işsizlik oranı 12.3. Buna eksik istihdam, gizli işsizler de eklenince gerçek işşizlik oranı % 16’ya varıyor. Kentlerde ise bu oran ortalama yüzde % 21 civarında. Son bir yılda istihdamda 422 bin kişilik bir azalma var ve bunların ezici çoğunluğunu işten çıkarılanlar oluşturuyor. * Eğitimli işsiz sayısı giderek artıyor. İşsizlerin % 30’u eğitimli işsiz. Sermaye temsilcilerine kalırsa ihracat artıyor, ekonomi düzeliyor, enflasyon düşüyor vs., vs. Yani işler tıkırında... Peki ama “ekonomi büyüyor”, “işler tıkırında”ysa bunlar da neyin nesi? Nüfusun yüzde 40’ı niye aç? İşsizlik niye artıyor? Sefalet nasıl oluyor da bu denli yaygınlaşıyor? Sermayenin bahsettiği ekonomi, tabii ki ücretli kölelerin ekonomisi değil. Böyle olmasa, sömürücü asalakların kasaları nasıl dolacak? |
