Burada sunulan kapsamlı metinlerin de tanıklık ettiği gibi, devrimci taktiğin sorunları TKİP Kuruluş Kongresi çalışmaları içerisinde özel ve ağırlıklı bir yer tutmuştur. Sorunun taşıdığı genel önemin yanısıra, partinin kuruluşunu önceleyen süreçle ilgili olarak devrimci politikayı somutlamaktaki yetersizliklerine döne döne vurgu yapan bir hareket için, bu anlaşılır bir durumdur. Nitekim elinizdeki kitabın ilk ana bölümü temel bir sorun olarak, öteki bölümleri ise vesile doğdukça, bu yetersizlikler üzerinde özel bir tarzda durmaktadır.
Devrimci politika ve taktiğin sorunlarının genel planda taşıdığı özel önem, herhangi bir açıklama gerektirmez. Devrimci bir teorik temele, programa ve bunların ürünü olan devrimci bir stratejik çizgiye sahip olan her devrimci işçi sınıfı partisinin temel amaç ve hedeflerine yürümedeki başarısı, devrimci politika ve taktiğin sorunlarında ne derece ustalaştığı ile sıkı sıkıya bağlantılıdır. TKİP Kuruluş Kongresi bunun bilincinde olarak soruna gereken önemi vermiş, konuyu çok yönlü ve ayrıntılı olarak ele almıştır.
TKİP’nin öteki temel metinlerinde gördüğümüz en temel üstünlüğü burada da, “devrimci taktiğin sorunları” olarak tanımlanmış bu konuda da görmekteyiz. Ele alınan konu hiçbir biçimde partinin kendi dar sorunlarına indirgenmediği gibi, salt belirli bir dönemle de sınırlanmamıştır. Tersine, genelden hareketle, öncelikle konuya ilişkin teorik ve ilkesel bakışaçısı, enine boyuna irdelenerek ortaya konulmuş; bu yapılırken, Türkiye sol hareketinin ve partinin kendi kuruluş sürecinin deneyimlerinin eleştirel değerlendirilmesinden en iyi biçimde yararlanılmış; bu, dönemin çok yönlü bir siyasal tahliliyle birleştirilmiş; ve nihayet, tüm bunlardan hareketle partinin döneme ilişkin taktik çizgisi somutlanmıştır. Kitabın ilk üç ana bölümü bu açıdan birbirini tamamlamakta ve üçüncü bölüm partinin döneme ilişkin taktiğini irdelemekte ve somutlamaktadır.
Bu üç bölüm birbirini organik olarak bütünlemekle birlikte, bu kapsamlı materyal içinde TKİP Kuruluş Kongresi’nin döneme ilişkin tahlilini öncelikle incelemek isteyen okurlar, buna dosdoğru üçüncü bölümden başlayabilirler.
Kitabın dördüncü bölümünde, bazı özel konu ve alanlara ilişkin olarak partinin dönemsel yaklaşımları irdelenmektedir. Beşinci bölümde, kongrede oluşturulan taktik komisyonun sunduğu bir dizi taslak metin içinden yalnızca konunun genel çerçevesine ilişkin olan ikisine yer verilmektedir.
Altıncı bölüm, tümüyle ordu içinde parti çalışmasının sorunlarına ilişkin metinlere ayrılmıştır. Bunlardan ilk ikisi kongre metnidir. Sonuncusu ise bu konuda kongreye bir tartışma platformu hazırlayan Tuna yoldaşın (Ümit Altıntaş) kongre sonrasında aynı konuda kaleme aldığı bir makaledir.
Yedinci bölümü oluşturan son metin, kongre hazırlık sürecinin başlangıç evresinde yapılmış temel önemde bir politik tartışmayı içermektedir. Konu o dönem gündemleşen seçimler vesilesiyle ele alınmış olsa bile, tartışmanın asıl ekseni reformist solun geniş ve çok yönlü bir perspektif içinde irdelenmesidir. Tartışmanın dayandığı temel perspektifler ve ortaya çıkardığı somut sonuçlar bu açıdan günümüze de ışık tutmaktadır.
İçeriğini oluşturan metinlerin tamamı kongreyi izleyen dönemde süreli yayınlar üzerinden kamuoyuna sunulmuş bulunan bu kitabın, devrimci taktiğin teorik-ilkesel ve pratik sorunlarına ilgi duyan her okur için özel bir anlam taşıdığına, umulan yararı fazlasıyla sağlayacağına inanıyoruz.
Devrimci politika yapabilmek için herşeyden önce sağlam bir teorik temele, açık ve net bir programatik çerçeveye ve bunun bir parçası olarak, devrimci bir stratejik çizgiye sahip olabilmek gerekir. Elbette politika bunlarsız da yapılır. Ama bu dar ve kısır, gelecek perspektifinden yoksun, günübirlik, kendiliğindenci ve dar pratikçi bir politika olur...
Devrimci politika yapmanın temel koşulu, herşeyden önce, devrimci bir teorik temele ve programa, bu çerçevede devrimci bir stratejik çizgiye sahip olabilmektir. Çünkü devrimci politika ve taktikler, bu stratejik hedefe ulaşabilmek içindir. Ama, eğer genelde bir programınız ve stratejik çizginiz varsa, ve doğal olarak pratikte ona hayat vermek istiyorsanız, bu durumda politika yapmasını başarmak durumundasınız. Genel doğrularınızı kitlelere gündelik mücadele içerisinde kavratabilmek, onları kendi stratejik hedef ve amaçlarınıza politika yaparak kazanmak, onların bilinç ve örgütlenmelerini aynı stratejik hedef çerçevesinde başarıyla geliştirmek, hoşnutsuzluk ve hareketliliklerini daha ileri noktalara yine başarıyla yönlendirebilmek durumundasınız.
Bu ise doğru ve isabetli devrimci taktiklerle, başarılı bir politika üretme pratiğiyle sağlanabilir ancak. Politika yapamadığınız ölçüde, taktik çizgi üretip bunu hayata geçiremediğiniz ölçüde, belirlediğiniz genel programatik hedefler, saptadığınız genel stratejik çizgi, kağıt üzerinde kalmaya mahkumdur. Güç, politika yapılarak kazanılır. Devrimci politika ise, ancak bir stratejik perspektif içerisinde yapılabilir. Ama devrimci bir stratejik çizgiyi adım adım hayata geçirebilmek de, ancak doğru devrimci taktikler ile, ancak pratik politika üretmekle ve o politikayı başarıyla uygulamakla olanaklı olabilir.
