31 Mayıs'03
Sayı: 21 (111)


  Kızıl Bayrak'tan
  Düzen içi didişmelerin gizleyemediği!
  Umut sınıf kavgasında!
  AKP hükümeti işçi düşmanlığına devam ediyor!..
  Tuzla Deri-İş yöneticilerine tutuklama
  Kölelik yasasına ve özelleştirme yağmasına karşı genel grev, genel direniş!
  Petrol-İş Bursa mitingi ve röportajlar...
  BM, emperyalist yağma savaşına ve sömürgeciliğe onay verdi
  TÜSİAD'ın ABD ziyareti...
  Sınıfın devrimci mücadele programı altında birleşelim, savaşalım, kazanalım!
  ABD'li savaş kundakçılarından Ankara'daki uşaklara yeni azarlamalar...
  Af istemi pişmanlık yasasının alternatifi olamaz...
  Alman işçileri saldırıya direniyor...
  Fransa'da güçlenip yaygınlaşan sınıf mücadeleleri
  Anadolu Yakası Liseli Gençlik Platformu Bülteni'nden...
  Özgürlük sosyalizmle gelecek!
  Gençliğe dönük faşist saldırılar...
  Duydunuz mu?
  Nurhak şehitleri devrimci sınıf kavgamızda yaşıyor...
  Dikkat!.. 'Dalgalı'da dalgaya gelmeyin!
  Sosyalist basına baskılar sürüyor...
  Mücadele postası

Bu sayının PDF formatını download etmek için tıklayın

 
Basel’de “Dünya, Ortadoğu ve Türkiye”
konulu konferans

Dünyada önemli gelişmelerin yaşandığı bir sürecin içinde bulunuyoruz. Dönemin önemi gözetilerek “Dünya, Ortadoğu ve Türkiye” konulu bir konferans düzenlemeyi ihtiyaç olarak gördük. Konferansçı olarak Haluk Gerger’i davet ettik.

Etkinliğimizi önemseyerek ve konunun önemini de gözeterek anlamlı bir ön hazırlık çalışması yürüttük. 400 kadar çağrı bildirisini posta kutularına dağıttık. Derneklere, kahvehanelere ve iş yerlerine afişlerimizi astık, sınırlı da olsa ev ziyaretleri yaptık ve internet üzerinde bir çok kişiye çağrılarımızı gönderdik. Sonuçta bu çalışmamızın bir ürünü olarak yaklaşık 130 kişiyi seminerimize katmayı başardık. Aynı gün yapılan öteki bazı etkinlikler daha büyük bir katılımı engelleyici bir rol oynadı.

Bir arkadaşımızın özet bir açılış konuşmasının ardından söz Haluk Gerger’e bırakıldı. H. Gerger dünyanın genel bir tablosunu sundu. Dünyanın yeni bir emperyalist terör saldırısının hedefi haline geldiğini, savaşın bu saldırının sadece bir parçası olduğunu ve bu terör saldırısının başını ABD’nin çektiğini vurguladı. ABD saldırganlığının gerisinde askeri ve ekonomik güç ve fırsatlar kadar ABD’nin güçlükleri, zaafları ve korkuları da yatıyor gerçeğine işaret etti. Dışarda kuralsız ve ölçüsüz bir emperyalist terör ve savaşlara içte sosyal hak gasplarının ve özgürlüklerin boğulmasının eşlik ettiğini örnekler üzerinde açıkladı. Zenginlikle sefalet arasındaki korkunç uçurumu çarpıcı verilerle sundu ve bunun da bir terör olduğuna işaret etti. İnsanlığın bunu kaldırmayacağına ve kendine çıkış arayacağına vurgu yaptı. Demokratik hakları ve demokrasiyi kazanmak isteyenlerin devrimi istemek zorunda olduğuna, demokratik haklar ve reformlar uğruna mücadelenin devrim mücadelesine bağlanması gerektiğine, aksi durumda demokratizme ve reformizme düşüleceğine dikkati çekti.

Savaş karşıtı harekete milyonlarca insanın katıldığını, ama işçi sınıfı önderliğinden yoksun olduğu için bu tepkinin “kuru bir kalabalığa” dönüştüğüne işaret ederek sınıf hareketini geliştirmenin zorunluluğuna dikkat çekti.

Sınıf hareketinin örgütsel ve ideolojik olarak silahsızlandırıldığını, bunun için dönekliğin ve yılgınlığın geliştiğini, ama bu dönemin giderek geride kalacağını vurguladı. Dikkatlerin yeniden sınıfa yönelmesi ve modern bir sınıfın saldırısına ancak modern bir sınıf olarak işçi sınıfının direnişiyle yanıt verilebileceğini, bu nedenle sınıfı kazanmanın ve yeni bir sınıf hareketi yaratmanın önemini ve zorunluluğunu net ifadelerle açıkladı.

Ortadoğu’nun ABD’nin temel hedefleri arasında olduğunu, ama bunun tek başına petrol ihtiyacından kaynaklanmadığını, çok yönlü amaç ve hedefler taşıdığını anlattı. Kürt sorunu çerçevesinde ise Kürtler’in ateş yanan bir denizin içine atıldığını ve çaresizlik içinde yılana sarıldığını ve önlerine bir proje sunulması gerektiğini belirtti. Kürtler’in Saddam’ı da ABD’yi de reddetmesi gerektiğine, Amerikan işbirlikçiliğinin kabul edilemeyeceğine işaret etti ve Kürtler’in dalkavuklara ve yalakalara değil gerçek devrimci dostlara ihtiyaç duyduğunu belirtti.

Katılımcıların konuşma ve sorularından sonra kısa bir ara verildi. Haluk Gerger hoca konuşmalara ve sorulara yanıt vererek konuşmasını bitirdi. Büyük bir ilgiyle izlenen konferans katılımcılar üzerinde önemli etki yarattı.

Gökkuşağı çalışanları/İsviçre-Basel



Sağlık-İş ağalarının kirli oyunu...

Türk-İş’in 17 Mayıs günü özelleştirmeye tepki olarak organize ettiği “İşine, ekmeğine ve ülkene sahip çık!” mitingine katılmak için sendikamız Sağlık-İş’in üyeleri olarak saat 07:00’de toplandık. Sağlık-İş Anadolu Yakası’ndan 2, Avrupa Yakası’ndan 1 olmak üzere 3 otobüsle Ankara’ya gittik. “Gittik” diyoruz ama sonuç olarak gidemedik. Bunun nedeni ise şu; sonradan anladığımız kadarıyla, başından itibaren planlanan bir tezgah söz konusu. Bu tezgahın başında ise Sağlık-İş Genel Başkan Mustafa Başoğlu, Şube Başkanı Ali Tepeci, işyeri temsilcimiz Arif Kürekçi var.

Bu çirkin tezgah Ankara’ya doğru yola çıktığımız andan itibaren işletildi. Neredeyse her 45 dakikada bir mola verdik. Bunlar yetmezmiş gibi uyduruk bir lastik tamiriyle uğraşıldı. Kısacası 6 saat süren Ankara’ya 10 saatte ancak varabildik. Ama tezgah henüz tamamlanmamıştı. Daha önce sorduğumuzda başkan miting için herşeyin hazır olduğunu söylenmişti. Mitinge katılmak için geç kalmış olmamıza rağmen, miting alanına epeyce bir uzak noktada otobüslerden indirildik. Miting alanına varmadan birçok arkadaş yoruldu, kimisi de ayrıldı. Neyse ki sonunda alana ulaşabildik. Ulaşmasına ulaştık, ancak bu sefer koca sendikanın özelleştirmeye ve kölelik yasalarına karşı ne bir pankart, ne de bir döviz getirdiğini gördük. Bir başka pankarta ise izin vermediler. Neymiş sarı-kırmızı ve işçi resimleri varmış. Tabii ki bunlar bahaneydi. Onlar bu hain oyunu ustalıkla oynadılr. Görevlerini başarıyla yerine getirdiler! Duyarlı arkadaşlar olarak fazla olmasak da bu konuda gerekli inisiyatifi koyamadık. Bu da bizim başarısızlığımız.

Dönüşte başkan da temsilci de mümkün mertebe bizden uzak durmaya, tartışmaya girmemeye çalıştılar. Ne var ki söyledikleri birşey hem doğruydu hem de yaptıkları bu oyunun kılıfı olmuştu. O da arkadaşlarımızın tutarsız, sorumsuz davranışlarının onların eline koz vermiş olmasıydı. Bunu da kullandılar. Yaptıkları bir diğer şey ise; zaten geç kalmış olarak girdiğimiz alanda daha 5-10 dakika bile kalmadan başkanın “hadi çocuklar arabaya gidiyoruz” demesiydi. Miting alanında tanık olduğumuz tek şey kürsüden “Tüm pankartlar ve bayraklar indirilsin, yalnızca Türk bayrakları kaldırılsın!” yönlü kışkırtıcı bir anonstu. Ve bu anonsa yönelik tepkilerdi.

Yaşadığımız Ankara eylemi Sağlık-İş’in sayesinde bu kadarcık olabildi. Başından beri planlanmış olan bu tezgah eylem kırıcılığıydı. Belli ki alanda çok işçinin varolması Sağlık-İş’in Başkanı’nın işine gelmiyordu. Çünkü başkan bunca saldırıyı, bunca yasayı çıkarıp uygulayan mevcut hükümetle aynı siyasi çizgidedir.

Yaşanan bunca deneyim gösteriyor ki taban örgütlülüğü yaratmadan bu ihanete dur demek olanaksızdır. Sınıfı kendi bağımsız devrimci politikasıyla birleştirmenin hem bu ihanete, hem de bu sömürüye son vermek için ne kadar önemli olduğunu bir kez daha yaşayarak öğrendik.

İşçi kardeşlerim, ister kamuda ister özel sektörde çalışalım, hiç farketmiyor; sorunlar da, ihanetler de aynı. Ama kurtuluş yolumuz da aynı. Tek yumruk olup sömürü düzeninin, sendika ağalarının tepesine inmektir. Ortada hak adına kırıntı kalmıyor. Halen susacak mıyızı Kazanan taraf olmak için sınıf mücadelesini her tarafa yayalım, güçlendirelim. Tek çıkar yol sınıf mücadelesi ve zaferidir.

Yaşasın sınıf mücadelemiz!
İşçilerin birliği sermayeyi yenecek!

Bir sağlık işçisi/Anadolu Yakası