1) Kamu emekçileri ve tüm çalışanlar için grevli-toplusözleşmeli sendika, sınırsız grev ve genel grev hakkı.

2) Yapay olarak yaratılmış bulunan memur-işçi ayrımına son. Tüm ücretli emekçileri kapsayacak ortak demokratik bir iş yasası.

3) Kamu emekçilerinin asgari ücreti, vergiden muaf ve 4 kişilik bir ailenin asgari geçim ücretinin üstünde olmalıdır.

4) Haftalık çalışma süresi 35 saatle sınırlanmalıdır.

5) Eşit işe eşit ücret uygulanmalıdır.

6) Zorunlu tasarruflar gerçek faizleriyle birlikte, işveren payları da dahil olmak üzere bir kerede ödenmelidir.

7) Mezarda emeklilik yasası tüm sonuçlarıyla birlikte ortadan kaldırılmalıdır. Emeklilik için kadınlarda 20, erkeklerde 25 hizmet yılı, kadınlarda 45, erkeklerde 50 yaş esas alınmalıdır.

8) Emekli Sandığı primlerinin tamamı işveren (devlet) tarafından ödenmelidir. Emekli Sandığı’nın yönetiminde kamu emekçileri söz ve karar sahibi olmalıdır. Sigorta kapsamı işsizlik, kaza vb. ile genişletilmelidir.

9) Tüm özelleştirme uygulamalarına son verilmelidir. Herkese parasız sağlık hizmeti ve her düzeyde parasız eğitim imkanı sağlanmalıdır.

10) İMF ve Dünya Bankası vb. emperyalist mali kuruluşlarla kölece ilişkilere son verilmeli, tüm dış borç ödemeleri durdurulmalı ve geçersiz sayılmalıdır.

11) Kamu emekçilerinin teknik nedenlerle ya da toplumsal hizmetlerin gerektirdiği zorunlu durumlar dışında, gece çalışması yasaklanmalı, zorunlu gece çalışmasında 4 saatlik işgünü ve artı ödeme uygulanmalıdır.

12) Söz, gösteri, toplanma, basın ve örgütlenmenin önündeki tüm idari-adli-fiili engeller kaldırılmalıdır.

13) Her türden gerici-şoven-faşist baskılara ve anti-demokratik uygulamalara (sürgünler, soruşturmalar, cezalandırmalar vb.) son verilmelidir.

14) 657 sayılı yasa, tüm eklentileri ile birlikte kaldırılmalı, bu kapsamda yapılan düzenlemelerin tamamı toplusözleşmelerle belirlenmelidir.

15) Kamu işyerlerindeki her türlü taşeron, dernek, vakıf çalışanları ile tüm sözleşmeliler kadroya alınmalıdır.

16) İşveren devlet, tüm çalışabilir nüfusu istihdam edecek politikalar uygulamalı, bu çerçevede kamu işyerlerinin kadro ihtiyacı ilgili alanlarda eğitim görmüş emekçilerce, ek bir sınava tabi tutulmaksızın karşılanmalıdır.

17) İşe alma, tayin, terfi ve geçici görevlendirmeler ile kamu işyerlerinde üretilen tüm hizmetlerin içeriği ve niteliğinin belirlenmesinde sendikaları aracılığıyla kamu emekçileri söz-yetki ve karar sahibi olmalıdır.

18) Kamu işyerlerindeki çalışma koşulları, iş sağlığı ve iş güvenliği ile ilgili düzenlemeler sendikalarla birlikte yapılmalı ve çalışanların denetiminde olmalıdır.

19) Tüm kamu işyerlerinde yemek, ulaşım ve kreş ücretsiz olarak karşılanmalıdır.

20) Kamu emekçilerinin yetenek, bilgi ve birikimlerini artıracak tüm eğitsel etkinlikler teşvik edilmeli, çalışılan alanla ilgili eğitsel etkinlikler işgününden sayılmalı, alan dışı eğitimler için uygun çalışma koşulları sağlanmalıdır.

21) Kamu emekçilerinin mücadelesinde “tabanın söz ve karar hakkı” temel, sendika yönetimlerinin inisiyatifi tali olmalıdır.

22) Kamu emekçilerinin temel örgütlenme ve temel karar oluşturma birimi işyerleri olmalıdır. Söz ve karar hakkı işyeri örgütlülükleri üzerinden kullanılmalı, mücadele işyerleri üzerinden yükselmelidir. İşyeri temsilcilerinin oluşturduğu kurullar karar organları, yönetim kurulları yürütme organları olmalıdır.

23) Tüm seçimler işyerlerine konan sandıklar aracılığıyla ve doğrudan seçim yöntemiyle yapılmalı, delegelik sistemine son verilmelidir.

24) Kamu emekçilerinin temel mücadele yöntemi fiili-meşru-militan mücadeledir. Mevcut yasal fiili sınırları parçalamak mücadelenin temel hedeflerinden biri olmalıdır.

25) Kamu emekçileri, toplumsal yaşamın tüm alanlardaki gerici-şoven-faşist uygulamalara, devlet terörünün her türüne karşı aktif tutum almalı, tüm anti-demokratik uygulamalara karşı kamuda hizmet üretiminden gelen gücü temel alan bir direniş çizgisi oluşturulmalıdır. (Son dönemde güncelleşen fakat devletin 20 yıldır değişmez bir politikası olan “cezaevlerindeki siyasi tutsakları tecrit ve imha etme” anlayışıyla kararlı bir biçimde mücadele edilmelidir. Cezaevleri sorunu dönemsel değil, “yaşamın hücreleştirilmesine hayır!” şiarı çerçevesinde sürekli bir mücadele alanı olarak kavranmalıdır.)

26) Ekonomik-sosyal, özlük ve sendikal taleplerimizin tümü siyasal-demokratik taleplerimiz ile bütünlük içinde ele alınmalıdır.

27) İşyerlerinin baştan aşağıya demokratikleşmesi için kararlı bir mücadele yürütülmelidir.

28) Kamu emekçilerinin tüm mücadelesi, “sermayenin değil emekçilerin yönettiği bir ülke” hedefi çerçevesinde yürütülmelidir. Sendikalarımız sınıf mücadelesinin, devrim ve sosyalizmin mücadele okulları olarak kavranmalıdır.

29) Kamu emekçilerinin mücadelesini işçi sınıfının diğer katmanlarından ayıran, toplumsal yaşamın tüm alanlarında yürütülmekte olan baskı ve sömürüyü geriletme mücadelesinden tecrit eden, sınıfsal içeriğini bulandıran, devrim ve sosyalizm hedefinden uzaklaştıran tüm girişim ve anlayışlarla mücadale edilmelidir.

30) Kamu emekçilerinin mücadelelerindeki temel siyasal perspektif,“Sınıfa karşı sınıf, düzene karşı devrim, kapitalizme karşı sosyalizm!” olmalıdır.

(Bu metin Kamu Emekçileri Bülteni’nin
Haziran ‘00 tarihli sayısından alınmıştır.)