Hükümet hububat alım fiyatlarını açıkladı. Hububat fiyatlarının belirlenmesi üzerinden büyüyüp sertleşen tartışmalar ise, tarım sektöründe yaşanan yıkımın değişik boyutlarını bir kez daha gündeme taşıdı.

Belirtmek gerekir ki, tarım sektörünü yıkıma uğratma saldırısı sadece hububat fiyatlarının düşük belirlenmesinden ibaret değildir. Bu konuda sistemli ve çok yönlü bir plan adım adım hayata geçirilmektedir.

Nisan ayında mecliste kabul edilen “Şeker Yasası” ve bugünlerde mecliste görüşülecek olan “Tütün Yasası” bu planın önemli parçalarından sadece ikisi. Bu iki yasa sayesinde en önemli tarımsal KİT’lerden olan şeker fabrikaları ve TEKEL işletmelerinde özelleştirmelerin önü açılıyor. Öte taraftan “Doğrudan Gelir Dağılımı” sistemi pilot bölgeler üzerinden uygulanmaya çalışılıyor. Buna karşılık ise, başta tütün ve pancar olmak üzere bir dizi üründe ekim alanları kotalarla daraltılıyor. Sınırlı da olsa küçük üretici köylüye finansman desteği sağlayan Ziraaat Bankası da yeni onaylanan “Bankacılık Kanunu” ile bu işlevinden uzaklaştırılıyor.

Emperyalizmin dayattığı yıkım politikalarından sadece küçük üretici köylülük değil, yanısıra kır burjuvazisinin belli bir bölümü de ciddi biçimde etkilenmektedir. Buğday fiyatları üzerinden gelişen tartışmalar, başka şeylerin yanısıra, kırda yaşanan bu önemli gerçeği de gözler önüne sermektedir. Fırtına da daha çok bu nedenle kopmaktadır. Uygulanan yıkım politikalarına ilişkin tartışmaların özellikle buğday alım fiyatları üzerinden sertleşmesi bunun kanıtıdır.

Çünkü istatistikler de göstermektedir ki, Türkiye’de pazara dönük buğday üretimi ağırlıklı olarak büyük toprak sahipleri ve kapitalist çiftçiler tarafından yapılmaktadır. Küçük üretici köylülük ise daha çok geçimlik buğday üretimi yapmaktadır ve tahıl pazarındaki payı bir hayli azdır.

Dolayısıyla buğday alım fiyatlarının düşürülmesine en güçlü tepki kır burjuvazisinin bu politikadan zarar gören kesimlerince dile getirilmektedir. TZOB gibi çiftçi örgütleri ve çeşitli burjuva siyasal partiler üzerinde kır burjuvazisinin belli bir ağırlığı olduğu için, ortaya konulan tepki hükümeti bunaltıcı bir basınca dönüşebilmektedir.

MHP’li Tarım Bakanı’nı yaşanan tartışmalarda buğday üreticilerinin çıkarlarını savunuyormuş gibi sahte bir tutum almaya iten de, partisinin kır burjuvazisiyle köklü ilişkilerinden başka bir şey değildir. MHP emperyalizmin tarım politikalarını harfiyen uygulamaktan geri durmamakta, fakat diğer yandan da kır burjuvazisinin yıkımdan etkilenen kesimlerinin siyasal desteğini yitirmemek için çabalamaktadır.

Bundan üç ay öncesini anımsayalım. Şubat ayında patlak veren kriz tekelci büyük sermayeyi daha da güçlendirirken, nispeten güçsüz orta ve alt kesimlerini olumsuz yönde etkilemişti. Ortalığı krizden etkilenen patronların feryatları sarmıştı. Hükümete ve İMF’ye söylemediklerini bırakmamışlardı. İşte bu gelişmelerin bir benzerinin bugün kırlarda ve kır burjuvazisinin bir kesiminin şahsında yaşandığını söylemek mümkündür.

Emperyalist politikaların uygulanması, kapitalist yapının uluslararası ve yerli tekelci burjuvazinin çıkarları doğrultusunda dönüşmesi anlamına gelmektedir. Bu gelişim süreci güçlü ve dayanıklı olanın daha da güçlendiği, gelişip serpildiği bir süreç olmaktadır. Öte yandan ise burjuvazinin gelişime ayak uyduramayan, ayak uyduracak gücü olmayan kesimleri hızla tasfiye olmaktadır. Kentte ya da kırda olsun, kapitalizmde ara sınıfların kaderi sadece bu olmaktadır. Ara sınıflar çözülmekte, proletaryanın safları ise sürekli kalabalıklaşmaktadır.

İşte daha çok kır burjuvazisine mensup buğday üreticilerinin bugün seslerini bir parça yükseltmelerinin nedeni kırda bu sürecin hızlanmasıdır. Geçen hafta yapılan TZOB Genel Kurulu bundan dolayı İMF ve Derviş’in sertçe eleştirildiği konuşma ve tartışmalara sahne olmuştur.

Elbette bu tepkilerden kır burjuvazisinin emperyalist sömürüye karşı olduğu türünden anlamsız sonuçlar çıkartılamaz. Onlar gerçekte ne emperyalizmin tarım politikalarına ne de hükümetin uygulamalarına karşılar. Sadece yıkımın kendilerini de etkilemesinden rahatsızlar ve buna tepki duyuyorlar. Hükümetten bunun önüne geçecek politikalar üretmesini istiyorlar. Eğer gerçekten böyle olsaydı TZOB Genel Kurulu’na bir tek burjuva siyasetçisinin bile sokulmaması gerekirdi. Oysa, başta MHP’li Tarım Bakanı ile DYP Başkanı Çiller olmak üzere tüm burjuva partilerinden siyasetçiler Genel Kurul’a konuşmacı olarak davetliydiler ve yeni yönetim seçimlerinde de etkin oldukları gözlendi.

Bunlar bir yana, tarımdaki yıkım politikalarından asıl olarak binlerce dönüm toprakta buğday üreten kır burjuvazisi değil, sayıları milyonları bulan küçük üretici köylülük ve kır proletaryası zarar görmektedir. Özelleştirmeler, ekim alanlarının daraltılması ve destekleme politikalarının terkedilmesi asıl olarak onları vurmaktadır.

Ekip biçtiği az miktardaki hububatı hemen paraya çevirmek zorunda olduğu için, depoda bekletip ofise satamayan, çok daha düşük bir paraya tefecilere kaptıran da gene küçük üretici köylülük olacaktır.

Küçük ölçekli tarımsal üretimi sürdürmenin giderek imkansız hale gelmesi ve kırda geçinme olanaklarının tükenmesi, milyonlarca kır emekçisinin kentlere akın etmesine yol açacaktır. Kent ise onlar için kurtuluş değil, tersine sorunların, açlık ve sefaletin daha da derinleşmesi anlamına gelecektir.

Emperyalist sömürü ve yıkım politikalarından zarar gören küçük üretici köylülüğün ve kır proletaryasının çıkarı, bugünkü yakınma ve tepkilerine aldanıp kır burjuvazisinin peşinden gitmekte değildir. Onların gerçek kurtuluşu işçi sınıfının burjuvaziye karşı verdiği mücadeleye omuz vermekten geçmektedir.