Kızıl Bayrak'tan Geleneksel Hacı Bektaş Veli şenliklerine kısa bir zaman kaldı. Bu yıl yine, bir süredir alışkanlık haline getirdikleri üzere, devlet erkanından katılımlar söz konusu. En önde de Ecevitin koşa koşa gideceği açıklanmış bulunuyor. Alevi toplumuna, toplu katliamlar da dahil olmak üzere, her türlü eziyet ve işkenceyi, aşağılama, horlama ve dışlamayı reva görenlerin hala bu toplumun karşısına çıkmaya nasıl cesaret edebildiği doğrusu hayret vericidir. Ama daha da şaşırtıcı olan onlara bu cesareti veren topluluk liderlerinin tutumudur. Ki, onların uzlaşmacı tutumu ve kitleleri yatıştırıcı faaliyeti olmasa devlet erkanı da Alevi toplumunun karşısına çıkmaya cesaret edemeyecektir. Özellikle Ecevit, cumhuriyet dönemi Alevi kırımının köşe taşlarından birini oluşturan Maraş katliamının baş sorumlularından biri olarak, bu tür etkinliklere kesinlikle yaklaştırılmaması gereken zevatın başında gelmektedir. Gidebilirse şayet, hiç olmazsa bu yıl bu katliamın suratına çarpılabilmesi için kitleler bir kez daha uyarılmalıdır. *** Emperyalist savaş gündemi işlemeye devam ediyor. Hem Filistin halkına karşı işgal ve katliam saldırıları olarak, hem Irak halkına karşı saldırı ve savaş hazırlığı olarak. Bu iki kardeş ve komşu halkın yanında/emperyalist haydutların karşısında saf tutmak Türkiyeli işçi ve emekçilerin tarihi-insani bir görevi. Üstelik bu görevin doğrudan kendilerini, kendi yaşam haklarını ve çocuklarının canını-kanını ilgilendiren bir yanı da var. İşçi sınıfı ve emekçi kitleler, Filistinde sürmekte olan ve Irakta yaklaşan emperyalist savaşa karşı görevleri konusunda da her vesileyle uyarılmaya, savaş ve saldırganlığa karşı eylemli mücadele için örgütlenmeye devam edilmelidir. Türkiye işçi sınıfı ve emekçileri, bunun yanında, savaşla birlikte çok daha ileri boyutlarda derinleştirilecek olan yoksullaştırma saldırılarına karşı mücadele için de uyarılmaya ve örgütlenmeye devam edilmek zorundadır. Gerek Türkiyenin iki yıla yaklaşan ve bir türlü aşılamayan yerel krizi, gerekse dünya çapında giderek derinleşen ve bugün Latin Amerika ülkelerini iflasa sürüklemiş durumdaki genel krizin etkileri, savaşın yüküyle birlikte sınıfın omuzlarına yüklenmeye devam edecektir. Bu ise, işçi ve emekçi çocuklarının bir yandan savaş, diğer yandan açlık ve yoksulluk tarafından kırılması demektir. Bunu engellemenin tek yolu ise, örgütlü-birleşik bir sınıf mücadelesi ile karşısına dikilmektir. Yaşasın işçilerin birliği-hakların kardeşliği!şiarını yaymanın ve yükseltmenin zamanıdır. |
|||||