Esenkent Halkevi’nin 2 Temmuz Pazar günü Heybeli Ada’da düzenlediği pikniğe 500 kişi katıldı. Adaya varıldıktan sonra kitleye belli bir dağınıklık hakimdi. Bu arada davul zurna eşliğinde halaya duruluyordu.

Sivas katliamının teşhiriyle günün anlamı anlatıldıktan sonra, devrim şehitleri anısına bir dakikalık saygı duruşu yapıldı. TUYAB’tan katılan analar sırayla mikrofonu alarak; Sivas katliamının arkasında devletin olduğunu, aynı devletin bugün de hücre saldırısını gerçekleştirmek üzere hazırlıklara giriştiğini vurguladılar. F tipi hücre saldırısını teşhir ettiler. Bu konuşmalar kitlede bir coşku yarattı. Konuşmalar, “Hücreler yıkılsın, tutsaklara özgürlük!”, “Anaların öfkesi katilleri boğacak!”, “Devrimci tutsaklar onurumuzdur!” gibi sloganlarla karşılandı.

Kızıl Bayrak’ın etkinlikte okunan mesajı: Saldırılara boyun eğmeyeceğiz! 35 canın, devletin tezgahladığı kirli bir senaryo ile diri diri yakıldığı Sivas katliamının üzerinden tam 7 yıl geçti. Ama ne kitlelerin öfkesi dindi, ne de devlet katliam yapmaktan vazgeçti. Tersine sistemin saldırıları artarak devam etmekte. Nasıl ki Maraş’ı Çorum izlemişse, Sivas’ı da Gazi izlemiştir. Yetmemişş işçi ve emekçilerin öncü devrimci güçleri Diyarbakır, Buca, Ümraniye ve son olarak da Ulucanlar’da 10 devrimci vahşi bir saldırı sonucunda katledilmişlerdir. Onlarcası da yoğun işkenceler sonucunda sakat kalmışlar ve tedavileri hala yapılmayarak ölüme terkedilmişlerdir. Bu katliamları düzenleyen karanlığın çocukları, bununla işçi ve emekçilere korku ve yılgınlık yaymayı amaçlamaktadır. Tüm bunların devamı olan saldırı ise, F tipi cezaevleridir. F tipi cezaevleri ile amaçlanan; devrimci tutsakların düşüncelerinin, iradelerinin teslim alınması, dışarıda da buna bağlı olarak işçi ve emekçilerin yaşamlarının hücreleştirilmesidir. Ne devrimci tutsaklarımız, ne de işçi ve emekçilerimiz bu saldırılara boyun eğmeyecektir. Bedel ödeyerek kazanılan mevzileri bedel ödeterek koruyacaklardır. Sivas’ın katili sermaye devleti! Hücreler ölümdür, geçit vermeyeceğiz! Kızıl Bayrak

Ardından Esenkent yerelliğinden bir müzik grubu programını gerçekleştirdi. Bunun ardından Grup Yol’un verdiği dinleti eşliğinde coşkulu bir şekilde halaya duruldu. Piknik süresi boyunca davul-zurna sürekli çalmaya devam etti.

Düzenlenen bilgi yarışmasına isteyen grubuyla birlikte katılabiliyordu. Biz de Özgür Gelecek’ten, Atılım’dan, TUYAB’dan birer kişi olmak üzere “Devrimci Dayanışma” adıyla katıldık. Katılım amacımız hücre saldırısını teşhir eden sloganlarımızı attırmaktı. Yarışmayı “Yaşasın devrimci dayanışma!”, “Hücreleri parçala, tutsaklara sahip çık!”, “Devrimci tutsaklar onurumuzdur!” sloganları ile tamamladık.

Ayrıca biz “30 Haziran-4 Temmuz 1979 Çorum katliamı, 2 Temmuz 1993 Sivas katliamı, Faili sermayenin kanlı iktidarıdır! Katil devletten hesap soralım!” kapaklı gazetemizle ve cezaevinden devrimci tutsakların işlemiş oldukları boncuklardan anahtarlık, tesbih, çakmaklık ve fincanlardan oluşan (TUYAB’lı analarla birlikte) stand açtık. Standa ilgi gösterip, gelen insanlarla hücre saldırısını teşhir eden sohbetlerde bulunmamız, politik bir hava yarattı.

Kartal’dan bir Kızıl Bayrak okuru

Bir tekstil işçisi

---

İnsanlığa yoksulluktan, kandan ve

Şafağı kızıla boyadılar Cellatlar iş başındaydı yine zifiri karanlıkta ışık saçan bir mabede davrandılar girmeye *** Şafakta göğüs göğüseydi ışık taneleri göğüsler ki, kor yürek göğüsler ki, diplerinde titrek fener göğüsler ki, iki dünya göğüsler ki, kızıl kor ve cellatları karanlığın şafakta korlara kurşun geçirdiler *** acı ve öfke ve gözyaşı damla damla önce en olgun başaklar mı koparılır ya da gülün en kızılına mı uzanır eller hep suyun en billuru mu bulanır ilk ilk en hızlı koşanlar göğüsler ipi bilirdim de kor yüreklere su damlası kurşunlar can alırmış bilmezdim *** kan kızıldı şimdi kızıl kan kan kızıldı kızıl şafak şafak zaferdi ve zafer ki binlerce proleterin salladığı çekiçlerin gürültülü ahenginde dövülen çelikti ve onlar ki su verdiler çeliğine zaferin *** canımızın bir parçası nasıl toprağa yüreğimizin bir parçası nasıl toprağa bilincimizin bir parçası nasıl toprağa partimizin bir parçası nasıl toprağa *** havada yumruk ağızda türkü yürekte bilinç uğurlayacağız sizleri - herşeyi değil- yalnız tenlerinizi bırakacağız toprağa *** onlar ki henüz ilk adımlarını atarken arenasına kavganın ilk ölüleri partinin şafağı kızıla kanlarıyla boyadılar. T. Yılmaz 26 Eylül ‘99

gözyaşından başka hiçbir şey sunmayan kapitalizm, Türkiye’de de yıllardır sömürü ve baskılarını sürdürmektedir. Her geçen gün de işçi ve emekçileri daha fazla yıkıma uğratmaktadır.

Paramız kadar eğitim ve paramız kadar sağlık hizmeti gördüğümüz ülkemizde, artan sosyal ve ekonomik eşitsizlik beraberinde yoksulluğu, açlığı, her türden kokuşmuşluğu, yozluğu ve ruhsal bunalımları getirmektedir.

Eğitim hakkı, işçi ve emekçi çocuğu olduğu için engellenmeye çalışılan binlerce öğrenciden sadece biriyim. Bizleri fabrikalarına diplomalı işçiler olarak davet eden düzen, öte yandan üniversite kapılarını burjuva çocuklarına sonuna kadar açmakta tereddüt etmemektedir.

Okuyabilmek için gerekli olan parayı şu günlerde işe başladığım tekstil atölyelerinde kazanmaya çalışıyorum. İşçi olmanın zorluğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Herşeyden önce asgari ücretle nasıl acımasızca sömürülebileceğimi ve çalışanların karşı karşıya oldukları haksızlıkları gördüm ve yaşadım.

Son dönemlerde reform adı altında sunulan ekonomik yıkım paketleri, işçi sınıfının bedeller ödeyerek kazandıkları haklarını bir bir gaspetmenin dışında hiçbir şey ifade etmemektedir. Sosyal güvenlik yasa tasarısı, mezarda emeklilik, hızlandırılan özelleştirmeler, işsizlik sigortası, uluslararası tahkim, kıdem tazminatlarının kaldırılmaya çalışılması, nemaların ödenmemesi ve artan işsizlik saldırının boyutunu gözler önüne sermeye yetmektedir.

Bu saldırılar karşısında daha güzel bir dünya ve gelecek için sesimize ses katmalı, partimizin ve devrimci programımızın yolumuza tuttuğu meşale ile kapitalist düzene karşı birleşip savaşmalıyız.

Bir tekstil işçisi/İstanbul

---

Bir metal fabrikasında çalışmaktayım. Bilindiği gibi metal ağır bir işkoludur. Tek amacı daha fazla kâr elde etmek olan patron, işçileri sözleşmeli olarak işe almaktadır. Emeğinden başka hiçbir şeyi olmayan bu işçileri 80 milyon gibi sefalet ücretiyle çalıştırmakta ve imzalattırdığı sözleşmeden dolayı, işçi hiçbir hak talep edememekte, böylece patrona kölece bağımlı kalmaktadır.

İşyerimiz Türk-Metal Sendikası’nda örgütlü olduğu halde, sendikanın varlığı hemen hiçbir konuda belli değil. Sendika tamamen patron ve yalakaları olan sendika bürokratları tarafından yönetilmekte, işçilerin hiçbir sorunuyla doğru düzgün ilgilenilmemektedir. Biz sözleşmeli işçilerin yapacağı herhangi bir sendikal girişim ya da hak talebimiz, sonuçta bizim işten çıkartılmamızla sonuçlanmaktadır.

Bütün bu olup bitenlere dur demenin, sınıfsız ve sömürüsüz bir düzenin kurulmasının tek yolu biz işçilerin örgütlü mücadelesi olacaktır.

İşçi sınıfının dünya ve Türkiye üzerinden tarihine bakarsak, işçi sınıfının çok hareketli olduğu ve mücadele ettikleri zamanlar olduğunu görürürüz. Almanya’da 1918’lerde Alman işçi sınıfı sermaye düzeninin ta kapısına kadar dayanmıştır. Ama Almanya işçi sınıfı sosyal-demokrat hainler tarafından ufak tefek kırıntılarla kandırılmış ve sonuçta reformizmin kurbanı olmuştur. Türkiye’de 15-16 Haziran gibi büyük işçi direnişleri olmuş, Türkiye iç savaşın eşiğine gelmiştir. İşçi sınıfı bu kadar hareketli olduğu zamanlarda bile, sonuçta yenilmiştir. İşçi sınıfının yenik düşmesi, elbette en başta devrimci bir önderlikten yoksun olmasından kaynaklanmaktadır. 15-16 Haziranların olduğu dönemde; o zamanki sol hareketler ya kitlelerden kopuk bir gerilla savaşına girişmişler, ya da reformizmin batağına saplanmışlardır. Zamanla da düzenin içine girmişlerdir.

Fakat, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.

Çünkü artık Türkiye devrim tarihinin geniş bir şekilde eleştirisini yapan, fabrikalarda gittikçe büyüyen ve 1917 Ekim Devrimi’ni kendine örnek alan, Türkiye işçi sınıfının devrimci komünist partisi ve onun programı var. Biz işçilerin, işçi sınıfının tek bir kurtuluş yolu var. Bu, tek amacı sermaye düzenini yıkıp proletaryanın diktatörlüğünü kurmak olan Türkiye Komünist İşçi Partisi ve onun programı altında birleşmektir.

İşçi sınıfının devrimci programı altında birleşelim, savaşalım!

Bir metal işçisi/İstanbul