Tüpraş, Petkim, Sümerbank, Tekel, Telekom...
Özelleştirme harekatı hız kazandı...
Özelleştirme saldırısını işçilerin
birleşik-militan mücadelesi püskürtebilir
Birkaç haftadır Tüpraşın özelleştirilmesi ilgili gelişmeler gündemde.
Hatırlanacağı gibi Tüpraşın yüzde 65.76 hissesi 1.3 milyar dolara Tataristan petrol şirketi Tatnefte bağlı Efremov Kautschuk GMBH ve Zorlu konsorsiyumuna satılmıştı. Petrol-İş Sendikasının Tüpraşın satışına ilişkin yürütmenin durdurulması için açtığı dava 21 Mayısta sonuçlandı. 24 Mayısta açıklanan yürütmeyi durdurma kararı, ÖİBnin itirazı üzerine bir üst mahkeme olan Ankara Bölge İdare Mahkemesi tarafından 7 Haziran günü kaldırıldı. Böylece Tüpraşın özelleştirilmesinin yolu tekrar açılmış oldu. Yürütmeyi durdurma kararı kaldırılan Ankara 10. İdare, ihalenin başından beri hukuka aykırı olduğu, ihalede kamu yararı ve ülke çıkarlarının gözetilmediği, açıklık ve rekabet ilkelerine uyulmadığı gerekçesiyle davayı esastan görüşerek iptal etti. Böyce Danıştay kararına kadar Tüpraşın satışı durdurulmuş oldu.
Türkiyenin en büyük, Avrupanın ise 7. büyük rafinerisi, %86 ham petrol işleme kapasitesine sahip, yıllık 13 milyar dolar cirosu, brüt 660 trilyon kârı, sigorta değeri 4.4 milyar, geçtiğimiz yıl net kârı 300 milyon dolar olan Tüpraşın 1.3 milyar dolara hibe edilmesi özelleştirme yanlılarını dahi ayağa kaldırdı.
Hepsi özelleştirmeci, hepsi İMF-TÜSİADcı
Adaleti mülkün temeli olan yargının bağımsızlığı ise tekellerin pay kapma kavgasına dokunduğu zaman tartışılıyor. Sonuçta meclisi, medyası, ordusu, yargısı, bürokratı vb. ile bir bütün olarak sermayenin hizmetinde olan bu odakların hiçbiri özelleştirme karşıtı değil. Hepsi hızlı özelleştirmeci, hepsi en sadık İMFci, hepsi TÜSİADcı, ABDci... Peki ne oldu da birçok kesim birden ayağa kalktı. Satılık kalemşörler dahi yaşasın yargı, bu kadar da olmaz ki demeye başladılar.
Babalar gibi satarımcı Unakıtanın da açıkladığı gibi Özelleştirmeleri hangi parti hükümet olsa yapacak, Türkiyenin bundan başka şansı yok. Çünkü İMF bunu emrediyor, uşaklara da bunu en hızlı bir biçimde uygulamak kalıyor. Hem de ne pahasına olursa olsun, haraç mezat ne varsa satmak istiyorlar. Ama hazır bal tutmuşken parmak yalayalım/yalatalım derken, işi öylesine azıya aldılar ki, özelleştirmeyi savunanlar dahi karşı çıkmaya başladılar.
Zaten yükseltien itirazların sınırları da; değerinde satılmaması, satışta şeffaflık olmaması, Efremov Kautschuk ve onun Virgin adalarındaki ortağı Renixin şaibeli geçmişi, rekabet ortamının sağlanmamış olması vb. Ulusalcı ya da biraz sosyal demokrat geçinenler ise, özelleşsin ama halka satılsın, özelleşsin ama tesis çalıştırılsın, daha fazla istihdam sağlansın, kamu yararı gözetilsin, haklar korunsun vb. gibi, eşyanın tabiatına aykırı budalaca söylemler kullanıyorlar.
Bugüne kadar özelleştirilen hangi işletmede işten atmalar yaşanmamış, sendikal örgütlülük budanmamış, işletmelerin kapısına kilit vurulmamış, halk bu hizmetleri daha pahalıya satın almamış ki Tüpraşta farklı yaşansın. EBK, POAŞ, SEK, SEKA vb.nin durumu bunun en somut kanıtıdır. Tekel, Telekom, Petkim, Sümerbank, Tüpraşı bekleyen akıbet de budur.
Özelleştirme kamunun ve çalışanların yararı için değil tekellerin kârı için yapılmaktadır. Emekçilerin sağlığı, eğitimi, barınması, sefaleti, işsiz kalması vb. sorunlar ne emperyalistlerin, ne işbirlikçilerinin, ne de uşaklarının umrundadır. Özelleşip de güzelleşen tek bir işletme yoktur. Binlerce işçi ve emekçi bu acı deneyimi yaşayarak öğrendikleri için bugün Özelleştirmelere hayır! diyor, alanlara çıkıyor.
Petrol-İş yönetimi özelleştirmeye hangi
gerekçelerle karşı çıkıyor?
Durum böyle iken 4 bin 726 çalışanın bulunduğu Tüpraşta örgütlü Petrol-İş sendikası ne yapıyor? Öyle ya, özelleştirme kararının iptal edilmesini isteyen Petrol-İş yönetiminin davası sonucu iş Danıştaya kalmış durumda. Üstelik Petrol-İş geçtiğimiz aylarda Irak işgaline karşı, Bir özelleştirme harekâtı Irak şiarıyla geniş kesimleri bilgilendirmek ve bilinçlendirmek amacıyla çok yönlü bir kampanya yürütmüş, özelleştirmenin mantığını ABD emperyalizminin Irak işgaliyle ilişkilendirmişti. Emperyalist tekellerin bölge zenginliklerini yağmalamak, kârlarına kâr katmak için ülkeleri işgal etmekten, halkları katletmekten çekinmeyeceğini ortaya koymuştu.
Özelleştirme saldırısını bu kapsam ve içerikte ele alan Petrol-İşin doğal olarak itirazının da bu temelde olması, özelleştirme saldırısının yağma, talan, işsizlik, örgütsüzlük vb. ile ilişkilendirilmesi beklenirdi. Emek örgütü olan Petrol-İşin özelleştirme saldırısına işçi ve emekçilerin çıkarlarından bakması beklenirdi.
Ancak Petrol-İşin Tüpraşın satışıyla ilgili itiraz noktaları durumun hiç de öyle olmadığını gösteriyor. Petrol-İş bürokratları satışın 4046 sayılı yasanın ihaleleri düzenleyen maddelerine uygun yapılmadığı gerekçesiyle, hem Özelleştirme İdaresi Başkanlığının ihaleyi sonuçlandırma, hem de Özelleştirme Yüksek Kurulunun satışa onay veren kararlarının iptali için dava açtı. Çünkü Petrol-İş yönetimi Tüpraşın açık artırmasız ve pazarlıksız satıldığını, bu durumun da ihale yasasına ve rekabet hukukuna aykırı olduğunu düşünüyor. Arada, sanki özelleştirmenin başka bir amacı varmış gibi, Tüpraşın satışı sonrasında tekel oluşacağı, bu durumun da kamu zararına olacağı yönünde bir dava açmayı da ihmal etmedi. Bu yönlü bir itirazı Tüpraşı yağmalamak isteyen rakip r tekel değil, Petrol-İş yönetimi yapıyor.
Şu da söylenebilir: Ne var bunda? Petrol-İş yönetimi burjuvazinin yasal boşluklarından faydalanıyor. Siz gerekçeyi bırakın, sonuca bakın! Ancak Petrol-İş patronların değil işçilerin örgütüdür. Petrol-İşin yaptığı itiraz özelleştirmenin kendisine değil, biçimine ilişkindir, burjuva hukukuna uygun olup olmadığı yönündedir. İtirazın gerekçesi Tüpraş işçilerinin değil olsa olsa Tüpraşa talip tekellerin gerekçesi olabilir.
Özelleştirmeye buradan itiraz eden Petrol-İşin pratiği de buna uygun şekillenmektedir. Fiili-meşru-militan ve birleşik bir mücadele örgütleyeceğine, özelleştirme saldırısını alanlarda direnişle püskürteceğine, yasal zemine sıkışmış bir hukuki mücadele yürütmektedir. Özelleştirmeleri bir an önce tamamlayın diye direktifler veren İMF asgari ücreti dahi belirlerken, uşaklarının bunun dışında davranması mümkün olmamıştır. Hortumcuları aklarken baklava çalan çocuklara onlarca yıl ceza veren, katilleri serbest bırakırken katledileni cezalandıran, işten atan patronların hakkını savunurken grev yapan işçiyi tutuklayan bağımsız yargının da bunun dışında davranması mümkün değildir.
İtiraz gerekçesinden mücadele yöntemine kadar Petrol-İş bürokratları mücadeleyi düzen sınırlarına hapsolmuş, hukuki zemine sıkıştırmış, sermayenin ve hükümetinin işini kolaylaştıran bir tarzda yürütmektedirler. Petrol-İş Genel Başkanı Mustafa Öztaşkının açıklamaları bunu tüm açıklığıyla göstermektedir. Tüpraş dosyasını hiçbir zaman kapatmayacaklarını ve Petrol-İşin yargı kararlarını uygulatmak için büyük bir kararlılık göstereceğini ifade eden Öztaşkın, Aksine bir gelişmeye Petrol-İş ve Tüpraş çalışanları en sert şekilde cevap vereceklerdir. Yargı kararı uygulanmazsa eylemsel gücümüzü kullanmak doğal bir haktır diyor.
Peki Öztaşkın, Tüpraşın satışı burjuva hukukuna uygun gerçekleştirildiğine ne yapmayı düşünüyor? Tüpraş işçilerine yargı kararını uygulatmak için göstereceği kararlılık nedir?
İşçilerin umudunu ve mücadele kararlılığını sicili bozuk Türk adaletine havale eden Petrol-İş bürokratlarının niyeti yasal zeminde arayışlarını tüketene kadar Tüpraş işçilerinin tepkisini denetim altında tutmaktır. Özelleştirme sürecine düzen temsilcileriyle aynı ağzı kullanarak itiraz etmelerinin, işçilerin umudunu hukuksal sürece bağlamalarının başka bir açıklaması olabilir mi?
Tüpraş işçileri mücadelelerini
sınıf kardeşleriyle birleştirmelidir!
Tüpraş işçilerinin devletten ve sendika ağalarından bağımsız bir irade göstermeleri, sürece müdahale etmeleri gerekmektedir. Petkimin satışının yeniden gündeme geldiği, Sümerbank işçilerinin direnişte olduğu, Tekel işçilerini benzer bir saldırının beklediği, Telekom işçilerinin hareketlenmeye başladığı bir dönemde kaderlerini ve mücadelelerini sınıf kardeşleriyle birleştirmelidirler.
Özelleştirmeleri durdurmak için kararlı ve dişe diş bir mücadelenin tabandan örgütlenmesi gerekmektedir. Bu iradeyi özelleştirme saldırısı ile işleri, gelecekleri, örgütlülükleri, kazanılmış hakları doğrudan tehdit altında olan Tüpraş, Petkim, Tekel, Sümerbank, Telekom vb. işçileri göstermelidir.
|