Hortumcular, çete-mafya ve
kontr-gerilla elemanları kapsam dışı
Nasıl ki salt ordu ve polisin varlığı sermayenin ihtiyaçlarını karşılamıyorsa, özel güvenlik birimlerine, kontra-gerillaya ihtiyaç duyuyorsa; hukuk alanında da bu böyle. Türkiye’de DGM’lerin kurulma nedeni budur. Son zamanlarda AB üyeliği süreciyle gündeme gelen DGM’ler, yargılama alanlarının sınırlandırılmasıyla yeniden düzenlendi. Bu düzenleme medyada da hararetli tartışmalara vesile oldu.
DGM nedir, ne işe yarar?
Devlet Güvenlik Mahkemeleri ilk olarak 20 Mart 1973 tarihinde kuruldu. Yasanın amacı “...devleti korumak ve onun güvenliğini sağlamak” olarak tanımlandı. Bu görev ancak “süratli ve isabetli” kararlar verebilen uzman-özel mahkemelerce yerine getirilebilir‚ ibaresi eklendi.
Bu “uzman” mahkemelerin özellikleri ise şunlar: DGM’de görev alan iki asli üyeden birinin ve iki yedek üyeden birinin ve savcı yardımcılarının bir bölümünün askeri savcı olması. İkinci özellik, DGM’lerde özel yargılama yönteminin uygulanmasıdır. Yani savunma hakkının sınırlandırılması, gözaltında avukat görüşünün yapılmaması, hapishanelerde avukatla yapılan konuşmaların dinlenmesi, davaların gıyabında sürdürülmesi, işkence altında alınan polis ifadelerin delil olarak kabul edilmesi, vb. gibi.
Ancak DGM’lerin kurulması beraberinde muhalefeti de yükseltti. DİSK başta olmak üzere demokratik kitle örgütleri DGM’lerin kapatılması için kampanya düzenlediler. DİSK “İşçi Sınıfı ve Kamuoyuna DİSK’in Uyarısı” başlıklı bir bildiri yayınladı. Bildiride DGM’lerin sıkıyönetimsiz sıkıyönetim olduğu, işçi sınıfının sendikal, siyasal ve düşünsel mücadelesini hedef aldığı, savunma hakkını ortadan kaldırdığı vurgusu yapıldı. İşçi sınıfının DGM saldırısının bilincinde olması ve DGM’lere karşı aktif mücadelenin içinde yer alması 1976’da DGM’lerin kapatılmasıyla sonuçlandı. Ancak DGM’ler toplumsal muhalefeti ezmek için bir ihtiyaçtı, bu nedenle her fırsatta gündeme getirildi. 1979’da TİSK DGM’lerin tekrar yasallaştırılarak muhalefetin bu özel mahkemelerce etkisizleştirilmesini istedi. Bu istek ancak 12 Eylül darbesie devrimci muhalefet ezildikten sonra yerine getirildi.
1982 Anayasası’na dayanarak oluşturulan DGM’ler varlıklarını sürdürüyorlar. AB tarafından bağımsız yargı ilkesini ihlal ettiği gerekçesiyle tekrar yapılandırılması istenen Devlet Güvenlik Mahkemeleri’nde bir takım biçimsel değişiklikler yapılmıştı. Şimdi yetki alanlarını sınırlandıran yasa çıkmış bulunuyor.
Burjuva medya neyin kavgasında
Meclis ekonomik suçların ve çete-mafya suçlarının ağır ceza mahkemelerinde görülmesi yasasını ikinci kez kabul etti. Bu yasayla söz konusu suçlar DGM kapsamı dışına çıkarıldı.
Sermaye medyasının bu yasaya yaklaşımı tam bir arsızlık ve utanmazlık örneği.
Sabah gazetesi yazarı Güngör Mengi 9 Aralık tarihli yazısında DGM kapsamının daraltılmasının kamu yararına alkışlanacak bir adım olduğunu söylüyor. Böylece ekonomik suçlar ve çete üyeleri DGM’nin özel yargılama usullerinden kurtularak CMUK hükümlerince yargılanacak. Ona göre “Adaleti linç hukukundan kurtaran bir yasa” bu. Ama bu “linç hukuku” muhaliflere uygulandığında sorun yok. Sorun bu hukukun çetelere, hortumculara uygulanmasıyla ortaya çıkıyor.
Yasayı alkışlayan köşe yazarları, ekonomik suçların kapsam dışına çıkarılmasını özellikle öne çıkarıp, çetelerin kapsam dışında bırakıldığını gizlemeye çalışıyorlar. Sabah gazetesinden Yavuz Onat da, çetelerin adını anmadan, ekonomik suçların cezasının ekonomik olması gerektiğini dillendiriyor. Milyarlarca doları hortumlayan-gasp eden soyguncuların kapsam dışına çıkarılmasını hararetle destekliyor. Dahası bu insanların hapishaneye girmemelerini, evlerinde devletin uzaktan denetimiyle normal yaşantılarını sürdürmelerini talep ediyor.
Mehmet Yılmaz ise Milliyet gazetesindeki 6 Aralık tarihli yazısında; “Sanıkların DGM’lerde kullanamadıkları haklarını kullanabilecekleri, hızlı ve adil yargılama yapacak delilleri hızla toplayıp suçsuz insanların uzun süre tutuklu kalmalarını önleyecek bir yargılama biçimi” istiyor. O da bunu elbette siyasi tutsaklar ve muhalifler için değil, hortumcular için istiyor.
Düşüncelerini açıklamak, bu düşünceler çerçevesinde örgütlenmek, temel hak ve özgürlükler için mücadele etmek, sömürü ve soygun düzenine karşı çıkmak vb. “suçlar”ın DGM kapsamında olmasının sermayenin çanak yalayıcısı bu kalemşörleri rahatsız etmemesi son derece anlaşılır. Çünkü çürümüş ve kokuşmuş bir düzenin çöplüğünden besleniyorlar. DGM kapsamında yargılanmaktan kurtulan faili meçhul cinayet sanıkları, uyuşturucu kaçakçıları, kontra-gerilla elemanları, mafya babaları, hortumcular da bu çürümüş ve kokuşmuş düzenin öz çocukları. Onları savunmak için sergiledikleri arsızlığın gerisinde bu var.
“DGM’ler işçinin idam sehpasıdır” söylemi 1976’da işçi sınıfının DGM karşıtı kampanya da kullandığı şiarlardan biriydi. Bu şiar işçi sınıfı tarafından tekrar sahiplenildiğinde DGM’ler de sermayenin üzerine yıkılacak.
S. Doğan
Kısa kısa...
Sistematik terör, işkence ve katliam sürüyor
Faşist rejimin “İnsan hakları” bilançosu her zamanki gibi kabarık. İHD’nin 2001 yılının ilk 9 ayına ilişkin hazırladığı rapor, sermaye devletinin baskı, terör, işkence ve katliama dayalı kanlı ve kirli sicilini tüm çıplaklığı ile ortaya koyuyor.
* Rapora göre ilk 9 ayda 762 kişi işkence görmüş. Bu son derece eksik rakam sadece başvurular ve ispatlanan olaylardan oluşuyor. Oysa ki yine aynı 9 ay içinde 35 bin 389 kişi gözaltına alınmış. Gözaltına alınan hemen herkesin, sadece siyasi değil adli olaylarda da, maddi ve manevi işkence gördüğü herkesin bildiği bir gerçektir.
Gözaltına alınanlardan 2 bin 634’ü tutuklanmıştır.
* 9 ay içinde 43 yargısız infaz, 124 faili meçhul cinayet gerçekleşti. 86 kişi devlet güçlerince çatışmalarda öldürüldü.
* Çok sayıda sendika, devrimci yayın bürosu ve kitle örgütü basıldı. Baskınlar çoklukla terör ve talan halinde gerçekleşti.
Yaşadığımız Vatan dergisine gece baskını
Devlet, Dünya İnsan Hakları haftasında terörist yüzünü bir kez daha göstererek, Yaşadığımız Vatan dergisinin İstanbul Şişli’de bulunan teknik servisini hiçbir gerekçe göstermeden keyfi bir şekilde bastı.
10 Aralık sabah saat 04:30’da baskına gelen polis kapıları ve duvarları kırarak içeri girdi. Büroyu dağıtarak kullanılmaz hale getirdi. İçeride bulunan Vatan Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Metin Yavuz, Yazı İşleri Müdürü Hatice Ruken Kılıç, muhabirler İsmail Özmen ve Yılmaz Kaya, misafirler Ali Ercan Gökoğlu ve Kudret Sarıgül işkenceli sorgulardan geçirilmek üzere vahşice dövülerek gözaltına alındılar. Gözaltındakiler yayına girdiğimiz sırada hala mahkemeye çıkarılmamışlardı.
İzmir’de İnsan Hakları Haftası etkinlikleri
Bu yılki İnsan Hakları Haftası, Baro, TİHV, ÇHD, İHD, İTO gibi DKÖ’lerin yaptığı etkinliklere sahne oldu. Konferans, sergi, film gösterimi, basın açıklaması ve söyleşilerin de yapıldığı etkinlikler zincirinde İHD geleneksel İnsan Hakları Yürüyüşü’nü gerçekleştirdi. İHD önünde başlayan yürüyüş Konak Sümerbank önünde son buldu. Yürüyüş sırasında ve alanda “Devrimci tutsaklar yalnız değildir!”, “İnsanlık onuru işkenceyi yenecek!”, “Anaların öfkesi katilleri boğacak!”, “Yaşasın halkların kardeşliği!”, “İçerde dışarda hücreleri parçala!” vb. sloganları atıldı. 200’ü aşkın insanın katıldığı eylem, hafta içi olmasına rağmen, uzun bir süredir suskunluğa gömülen İzmir sokaklarını coşkusuyla da selamlamış oldu.
Basın açıklamasında F tipi saldırısı, 19 Aralık operasyonu, Kürt halkına yönelik saldırılar, çalışma yaşamına yönelik hak gaspları ve diğer insan hakları ihlallerine de değinildi.
Uşak’ta 5 anarşiste tutuklama
Uşak’taki 1 Aralık mitinginde “Anarşist Otonom” imzasıyla bildiri dağıtan 5 anarşist, birkaç gün gözaltında kaldıktan sonra tutuklanarak cezaevine konuldu. Dosyaları İzmir DGM’ye sevkedildi. Anarşistler, yasadışı örgüt üyeliği ve bildiri dağıtmaktan suçlanıyorlar. Şu anda Uşak Cezaevi’nde tutulan anarşistlerin Nazilli’ye gönderilmeleri ihtimali var.
(Bu haber OTONOMEDYA’nın açıklamasıdır...)
