TAYAD: “2008 yılında da tecrit ve işkence devam etti!”TAYAD’lı Aileler 14 Şubat günü Taksim Tramvay Durağı’ında gerçekleştirdikleri eylemle, Ocak-Aralık 2008 tarihleri arasında hapishanelerde gerçekleşen hak ihlalleri raporunu kamuoyuna sundular. “Hapishanelerde tecrit ve işkenceye son! Sohbet hakkı uygulansın! / TAYAD’lı Aileler” pankartı ve “İnsanlık onuru işkenceyi yenecek!” dövizlerinin açıldığı eylemde konuya ilişkin basın açıklaması yapıldı. Yapılan açıklamada, F tipleri ile birlikte tecritin daha da ağırlaştırıldığı, keyfi uygulama ve yasaklarla katmerleştirildiği, Adalet Bakanlığı ve hapishane idarelerinin tecriti ağırlaştıracak yol ve yöntemler bulmakta zorlanmadığı, tecriti ve işkenceyi ortadan kaldıracak önlemler almak yerine özür dilediği söylendi. Açıklama, “Biz özür istemiyoruz. Sorumluların cezalandırılmasını istiyoruz. Özürle bizi kandıramazlar. Özürle tecrit ve işkencenin üzerini örtemezler” sözleriyle sonlandırıldı. Eylemin ardından TAYAD tarafından hazırlanan “01 Ocak-31 Aralık 2008 Hapishaneler Hak İhlalleri Raporu” İstiklal Caddesi boyunca dağıtıldı. Kızıl Bayrak / İstanbul Cumartesi eylemleri sürüyor...“Kayıplar bulunsun, sorumlular yargılansın!”Kayıp yakınları ile insan hakları savunucuları, “Kayıplar bulunsun, sorumlular yargılansın, asit kuyuları, toplu mezarlar açılsın!” talebi ile Galatasaray Lisesi önünde 14 Şubat günü bir oturma eylemi gerçekleştirdiler. “Failler belli, kayıplar nerde?” pankartı, kayıp fotoğrafları ve kırmızı karanfillerin taşındığı eylemde konuşan bir kayıp yakını, sorumluların yargılanmasını istedi. Ardından DTP İstanbul Milletvekili Sabahat Tuncel yaptığı konuşmada, bu ülkede bir savaşın olduğunu, polisin yetkilerinin arttırılmasından sonra insanların artık “kayıp” olmadan sokak ortasında öldürüldüklerini söyledi. Basın açıklamasını okuyan Zeynep Tanbay ise, bu meydanda oturarak, yıllardır gözaltında kaybedilen yakınlarının akıbetini aradıklarını, yıllardır JİTEM, kontrgerilla, gizli devlet, Özel Harp Dairesi diyerek bütün bu gizliliğin ve kirliliğin hesabını sorduklarını söyledi. Ergenekon davasında sonuna kadar gidilmek isteniyorsa, Cumartesi meydanında oturan insanların sordukları tüm soruların cevaplanması gerektiğini ifade etti. Soruşturmalar kapsamında sözü edilen ölüm kuyularının, ilk olarak Silopi’de bulunan BOTAŞ kuyularının ve toplu mezarların açılmasını talep eden Tanbay, topluma seslenerek, “Sağ ya da ölü, yakınlarımızı istiyoruz. Bunun için de birarada olmaya, çok olmaya, birlikte mücadele etmeye ihtiyacımız var” dedi. Kızıl Bayrak / İstanbul
Dortmund’da “kriz” semineri!İşçilerin Birliği, Halkların Kardeşliği Platformu’nun (BİR-KAR) yurtdışında yürüttüğü “Krizin bedelini ödemeyeceğiz!“ kampanyası sürecinde gerçekleştirilen seminerler dizisine 14 Şubat’ta Dortmund şehrinde devam edildi. İki bölümden oluşan seminerimizin ilk bölümünde kapitalizmin krizi, onu hazırlayan etmenler, marksistlerin sorunu nasıl açıkladıkları, Marks ve onun tezlerinin doğruluğunun bizzat burjuva ideologları tarafından itiraf edilmek zorunda kalması anlatıldı. 1989’da duvarların yıkılması ile ilan edilen tarihin sonu, kapitalizmin ebediliği vb. yalanların, üzerinden 20 yıl geçmeden yerle bir olduğu, rüzgarın tekrar devrimciler ve komünistlerden yana estiği vurgulandı. Dünyada ve Türkiye’de saldırılara karşı ilk tepkilerin işçi sınıfından geldiği, artık devrimcilerin bu gerçeği görmek zorunda oldukları, sınıfı örgütlemeden, iktidar hedefli bir mücadeleye kilitlenmeden kapitalizme karşı mücadelenin tutarlı olmayacağı anlatıldı. Seçimlerde emekçilere taşınan reformist politikaların da solun tablosuna ilişkin fikir verdiği belirtildi. Seminerin ikinci bölümünde, kapitalizmin krizinin derinleşmesine paralel olarak siyasal gericiliğin tırmandırıldığı söylendi. İkinci dünya savaşıyla sonuçlanan kriz döneminde tüm Avrupa’yı saran faşizmin unutulmaması gerektiği, yerli parti ve örgütlerin bu süreçten dersler çıkarmasının önemi hatırlatıldı. Göçmen işçilerin de bu süreçte görevleri anlatıldı. Canlı tartışmaların ardından seminer sona erdi. Seminere 35 kişi katıldı. BİR-KAR / Dortmund
Kadınlar krizden daha fazla etkileniyor!Krizden önce kadınlar etkileniyor. Ekonomik krizler biz kadınları erkeklere göre daha derinden etkiliyor. Krizlerde işini ilk kaybeden bizler olurken, çalışmayan ev hanımlarının evdeki iş yükü bu dönemler daha da artış gösteriyor. İş hayatındaki kadınların krizden ağır darbeler aldıkları bir gerçek. Çalışan kadınlar açısından kadınların nerelerde, hangi iş ortamlarında çalıştıklarına bakıldığında, kadınların krizden nasıl etkilendiklerini daha iyi anlamak mümkün. Zaten işlerini ilk kaybedenlerin kadınlar olması da bunu gösteriyor. Kadının çalışma hayatını erkeklerle kıyaslayacak olursak, kadınlar erkeklere göre düşük avantajlarla işe başlıyor. Bu sadece Türkiye’de böyle değil, dünyada da böyle. Kadınlar daha çok küçük ölçekli işletmelerde ve kriz dönemlerinde işten atılmaların ya da ücretsiz izne ayrılmaların daha kolay olduğu sektörlerde çalışıyor. Bu işyerleri genellikle krizi bahane edip işçileri işten çıkaran yerlerdir. Krizden yalnızca iş hayatındaki kadınlar etkilenmiyor tabii ki. Krizden ev hanımları da etkileniyor. Kriz dönemlerinde ev hanımlarının yükü daha da artıyor. Ev harcamalarında kısıtlamalara gidilerek krizi atlatmaya çalışan gene kadınlardır. Kadınlar akşama çoluğunun çocuğunun önüne getireceği aşı düşünürken, içlerinde hep bir endişeyle yaşamak zorunda bırakılıyor. Sanki bu krizi kadınlar çıkarmış gibi kadınların var olan yüklerinin üstüne yenileri konuluyor. Kötü yönetimler, yolsuzluklar, güvensizlikler, aldatılmalar, ekonomisini toparlayamayan, demokrasisini doğru dürüst oturtamayan, istikrarlı bir gelişim gösteremeyen bir ülkede yaşadığımız düşünüldüğünde, suçun kimde olduğu ve krizin faturasının neden işçilere ödetildiğine şaşırmamak gerekir. Dolayısıyla toplumsal mücadelede dayanışmanın ve güç birliğinin olması gerektiği unutulmamalıdır. Tabii ki bu mücadelede emekçilerin, işçilerin, gençlerin, kadın yoksulların, ekonomik krizden etkilenenler ve etkilenecek olanların bir bütün olmaları gerekmektedir. Manisa’dan Kızıl Bayrak okuru bir emekçi kadın
PSAKD: “Madımak müze olsun!”
|
