Sınıf sendikacılığı anlamını yitirmiştir, İşçi sınıfı kavramı eskimiştir. (Evrensel, 5 Ocak 04) Bu sözler Türk-İş Genel Başkanı Salih Kılıça ait. Bu sözler, Türkiyenin en büyük işçi konfederasyonunun başkanı Salih Kılıçın, gerçekte kimin çıkarını savunduğunu, kimi temsil ettiğini en yalın biçimde ortaya koyuyor. Kendinden önceki Türk-İş başkanları gibi, tüm diğer sendika bürokratları gibi, Salih Kılıç da görüş ve icraatlarıyla işçi sınıfını değil, sermayeyi temsil etmektedir. Çünkü onlar hayli zamandır aldıkları milyarlık maaşlarla, yaşadıkları burjuva yaşam tarzıyla da sınıftan kopmuş, sınıf atlamış şahsiyetlerdir. Bu yüzden, çıkar birliği yaptıkları, aynı çanaktan beslendikleri ve hizmetine amade oldukları sermaye sınıfının diliyle konuşmalarından daha doğal ne olabilir ki.
Evet, dün B. Meral, bugün S. Kılıç, yarın bir başkası... Hepsi de en az 8-10 milyarlık maaş alan birer patroncuk, aşağılık birer asalak bürokrattır. İşçi sınıfıyla, işçi sınıfının çıkarlarıyla hiçbir bağları yoktur. İşçi sınıfının yaşadığı sefalet hiçbir biçimde onları ilgilendirmemektedir. Sermaye sınıfına hizmet etmek ve bu arada kasalarını doldurmaktır asıl kaygıları. Bunun içindir ki, ihanetleri yetmezmiş gibi, işi işçi sınıfına küfre kadar vardırabilmektedirler.
Onun gibilerin sınıf konumundan bakıldığında, bunda şaşıracak bir şey yok. Ama o kendi adına konuşmuyor. Binlerce işçinin örgütlü olduğu işçi sendikalarının en tepesinde, sözde işçi sınıfının temsilcisi olarak konuşuyor. Üstelik de patronlara karşı işçilerin çıkarını korumak adına, Türk-İş başkanı sıfatıyla konuşan bu zat, işçi sınıfını yok sayıyor, sınıf çıkarları diye bir şey yoktur demeye getiriyor. İşçi sınıfı kavramını ve sınıf sendikacılığını reddediyor. Sınıf kavramının artık literatürden çıktığını, sınıfın dar bir kavram olduğunu, sınıf yerine emek kavramının daha kapsayıcı olduğunu söylüyor, vb.
Sınıf sendikacılığı anlamını yitirmiş
İşçi sınıfı kavramı eskimiş
ise sen niye o koltuğu işgal ediyorsun? O inkar ettiğin sınıfın sana ödediği maaşlarla göbeğini şişirirken, sefa içinde saltanatını sürdürürken de mi işçi sınıfı yok!
Aklınca sınıf demeyelim, emek diyelim diyorsun. Böylece işçi sınıfı kavramını bulanıklaştırıp, çalışan herkesi aynı konumda birleştirmeye çalışıyorsun. Öyle ya, patron da çalışıyor, müdür de çalışıyor, başbakan da çalışıyor, genaraller de çalışıyor, herkes emek harcıyor! O zaman ne gerek var sınıf kavramına? Ne gerek var işçi demeye? Sınıf sendikasına ne gerek var? Ama bilmelisin ki, bu aynı lafazanlığı, çok önceleri senden daha üsturuplu bir tarzda ifade etmeye çalışanlar oldu. Sömürenle (patron) sömürüleni (işçi), uzlaşmaz sınıf karşıtlığını uzlaştırmaya, sömürüyü gizlemeye çalışanlara Marksizmin verdiği bilimsel yanıt, çok geçmeden yankısını devrimlerde, ayaklanmalarda buldu ve bulmaya devam edecek.
Sınıf adına işgal ettiğiniz sendikalara layık değilsiniz. İşçi sınıfının değil, sermaye sınıfının hizmetindesiniz, o dünyaya aitsiniz. Sendikalar babanızın çiftliği değildir. Biz bu mevzileri bedeller ödeyerek kazandık ve sizlerin daha fazla kirletmesine izin vermeyeceğiz. İhanette ve uşaklıkta sınır tanımazlığınızı arsızlığa vardıracak kadar düşkünleşmişsiniz. İhanetleriniz sayesinde patronların kasaları doldukça yüzleri gülüyor. Sizin sayenizde sefaletimiz daha da büyüyor, çalışma koşullarımız her geçen gün kötüleşiyor. Ama, sizin de sayenizde, bu aşağılılık sömürü düzenine karşı öfkemiz, kinimiz de büyüyor. Ellerimiz yakanızdadır. Öfkeli soluğumuz ensenizden eksik olmayacak. Sizin gibi hainlerden hesap sormak, biz işçilerin boynunun borcudur. Yaptığınız ihanetlerin, ettiğiniz küfml;rlerin karşılıksız kalmayacağından hiç kuşkunuz olmasın.