Zindanlarda tecrit ve işkence artarak devam ediyor...“Devrimci irade teslim alınamaz!”Zindanlar tarih boyunca, düzene karşı başkaldıranların baskı ve işkenceyle teslim alınmaya çalışıldığı alanlar olmuştur. Kapitalist barbarlık çağında ise zindanlar, düzen ile devrim güçlerinin karşı karşıya geldiği ve çatışmaların hep sert yaşandığı bir alandır. Saldırılar devletin temel politikasıdır! Zindan politikası devletin en temel politikalarından birisi olagelmiştir. Sermaye düzeni, kapitalist sömürüye karşı sınıfsız ve sömürüsüz bir dünya için savaşan devrimci tutsakları hapishanelere atarak, insanlık dışı terör ve baskı yöntemleriyle teslim alarak, başaramadığı takdirde katlederek işçi ve emekçilere gözdağı vermeyi amaçlamaktadır. Ecevit’in ifadesiyle burjuvazi, “içeriyi teslim almadan dışarıyı teslim alamayız” bilinciyle hareket etmiştir. Devlet, devrimcilere uyguladığı terör ve katliamlarla, işçi ve emekçilere korku salarak ayağa kalkmalarını engellemek istemektedir. Bu baskı ve ezme politikalarının başlıca amacı, sermayenin azgın sömürü çarkının sorunsuz dönmesidir. Burjuvazi bu çarka çomak sokacak devrimciler ile işçi ve emekçilerin buluşmasını engellemek için, devrimcileri her türlü şiddet ve terörü hakeden “teröristler” olarak lanse ederek, uyguladığı insanlık dışı saldırıları meşrulaştırıyor. Gelebilecek tepkilere karşı “devletin bekasını” öne sürerek ne kadar “doğru” bir iş yaptıklarını kanıtlamaya çalışıyor. “Beş yıldızlı otel” diye nitelendirdiği F tipi ve diğer hapishanelerde hak ihalleri başta olmak üzere her türlü işkence, kötü muamele, hatta ölümler artık tüm hapishanelerde sıradan hale gelmiş; insani olan her talep, tecrit ve tredman politikalarına riayet etmeye (teslim olmaya) endekslenmiştir. Dayatmalar artık öyle bir noktaya gelmiştir ki, tutsakların en hayati ihtiyacı olan ilaç gereksinimi bile, tredmana uyulmadığı gerekçesiyle verilmemektedir. Sermaye düzeni, devrimci tutsakları teslim almak için tecrit ve izolasyon politikalarını yoğunlaştırarak, zindan içerisinde zindan hayatı yaşatmaktadır. Teslim olmayı reddeden ve devrimci onurunu her şeyin üstünde tutan tutsakları “disiplin cezaları” adı altında birçok saldırıya maruz kalmaktadır. Açık ve kapalı görüş yasaklarından iletişim cezasına ve hücre cezalarına kadar tutsaklar birçok saldırıya maruz kalmaktadır. Tutsaklar, “disiplin cezaları” nedeniyle yıllarca ailesini ve yoldaşlarını göremez hale gelirken, iletişim cezaları ile birlikte yalnızlaştırma politikasına maruz kalıyorlar. Tecrit saldırıları katmerleşerek devam ediyor “Amacına uygun kullanılmadığı” gerekçesiyle büskivilere ve aynı gerekçeyle pet şişelere hücreler basılarak el konuluyor, elbiseler renklerinden dolayı verilmiyor. Bunun gibi birçok uygulama tecrit saldırısının ulaştığı boyutu gözler önüne seriyor. Ankara’da Mamak İşçi Kültür Evi çalışanı ve BDSP’li komünistler 11-14 Ağustos 2009 tarihinde gözaltına alınıp tutuklandılar. Eda Ünalan, Gülnur Ertaş ve Evrim Erdoğu isimli devrimciler Sincan Kadın Hapishanesi’ne konuldular. Mamak’taki yılları bulan devrimci çalışmaya tahammül edemeyen sermaye devleti, sudan gerekçelerle yoldaşlarımızı tutuklamış ve tecrite almıştır. Evrim Erdoğu’ya girer girmez bir hafta hücre cezası veren idare, ardından sınıf devrimcilerini kaldıkları hücrede patlayan kanalizasyon nedeniyle günlerce pisliğin içinde yaşamak zorunda bıraktı. Sorunu çözmek yönündeki uyarı ve talepleri görmezden gelerek, bu durumu bir işkence yöntemi olarak kullandı. Astım hastası olan Evrim Erdoğdu kriz geçirdi ve revire götürülürken idare tarafından pisliğin içinden geçirilmek istendi. Ancak aradan geçen 20 günden sonra, devrimcilerin ortak ısrarıyla, kanalizasyon tamir edilebildi. Kandıra F Tipi Hapishanesi’nde ise tutsakların okuma özgürlüğü gaspediliyor. Tutsakların hücrelerinde bulunduracağı kitap ve dergilerin sayısına sınırlama getirildi. Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığı, Yargıtay’a başvurarak, hücrelerde tutulan kitap sayısının sınırlandırılmasını istemişti. Bu talep üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesi, Kocaeli 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin kitap sınırını kaldıran kararını bozmuş ve “hücrelerde ne kadar kitap bulundurulacağı Eğitim Kurulu kararı ile belirlenir” şeklinde karar vermişti. Bunun üzerine hapishanenin Eğitim Kurulu, hücrelerde en fazla kişi başı 20 adet kitap ve 15 adet dergi veya gazete bulundurulması kararı aldı. Sermaye devleti uzun bir süredir, “demokratik açılım” gevelemesine rağmen, Kürt halkına yönelik saldırılara devam ediyor. Devletin inkarcı ve imhacı tutumu zindanlarda da sürüyor, Kürtçe konuşmak yasaklanıyor, yayın ve dergilere el konulmaya devam ediliyor. Türkçe bilmeyenlerin görüşü engelleniyor. Sermaye devleti sistematik tecrit ve izolasyon saldırılarının dışında devrimci tutsakları ölüme terketmektedir. Zindanlarda birçok hastalığa yakalanan tutsakların tedavileri engellenerek, hastalığın ilerlemesine, hatta ölümlere yol açmaktadır. Son 9 ay içerisinde hasta tutsaklardan Mustafa Elelçi, Gurbet Mete, Hasan Kert, Beşir Özer, Recep Çelik, İsmet Ablak, Yılmaz Keskin, Resul Güner tahliye edilmeyerek katledilmiştir. Hasta devrimci tutsak Güler Zere ise, 4. evre kanser hastası olmasına ve “tedavisinin cezaevinde mümkün olmadığını” belirten doktor raporlarına rağmen, hapishanede tutulmaya devam edilerek katledilmeye çalışılmaktadır. Zindanlarda yaşanan saldırılar devrimci tutsaklarla beraber görüşe gelen yakınlarına, uygulanıyor. Görüş kabinine gelene kadar kadınlara iç çamaşırlarına kadar aranma dayatılıyor, küfre ve hakaret maruz kalan aileler böylece yıldırılmaya çalışılıyor. Sermaye devletinin tecrit, tretman ve izolasyon politikaları başta olmak üzere tüm bu saldırılarla devrimci iradeyi teslim alma çabaları sonuç vermeyecektir. Dün olduğu gibi devrimci irade kazanacaktır.
Sincan Kadın Cezaevi’nde
|
