“Ok fırladı çıktı yaydan!”
Yaklaşık iki haftadır çalışmasını yürüttüğümüz 6 Kasım eylemimiz burjuva medya kanallarının dahi haber bültenlerinde göstermek zorunda kaldığı zorbalık, darp, işkence görüntüleri ile sonlandırılmaya çalışıldı. İki hafta önce gençliğe, genç devrimcilerin bir çağrısı olarak başlayan bu süreç, daha sonraki toplantılarda diğer gençlik örgütlerinin de eklenmesi ve katılması ile büyüdü. 6 Kasım faaliyetimiz boyunca öne çıkarttığımız bir şiarımız vardı: “Ok fırladı çıktı yaydan!” “Ok fırladı çıktı yaydan” demek Ankara Katliamı’nda başlayan marşın orda kalmayacağını dosta düşmana duyurmak demekti. Katliamlara, emperyalizmin dünyada hemen hemen her coğrafyada yarattığı savaş ve kaos ortamına dur demek için adımlarımızı büyüttük. Artık durmanın, beklemenin ve yasaklara boyun eğmenin zamanı değildi. Kürdistan coğrafyasında her gün ölüm haberleri gelirken, emperyalizm oluk oluk kan akıtırken, işçi ve emekçilerin hakları ve yaşamları gasp edilirken ve meydanlar yasaklı, üniversitelerde sesimiz kısılmaya çalışılırken durmak, sabretmek ve itaat etmek bizlerin yapabileceği bir şey değildi. Bu yüzden faaliyetimiz boyunca siyaset yasağı ile boyunduruk altına alınmaya çalışan üniversitelerimizde devrimci yol ve yöntemlerle YÖK’e karşı öğrencileri taraflaştırmaya, İzmir’de öğrenci gençlik nerede ise onlara gidip afişlemeler ve yazılamalar ile seslenmeye, sosyal medyayı kullanıp etkinliklerle, mesajlarla yakın çevredeki illere ulaşmaya, sesimizi duyurmaya çalıştık. Bu faaliyet boyunca yasakları kabullenmeyeceğimizi dosta ve düşmana duyurduk. 6 Kasım günü eylem başlamadan yapılan çevik kuvvet ve sivil polis yığınağı sermaye devletinin sesimizi boğmaya çalışacağını bizlere gösteriyordu. Son zamanlarda öğrenci gençliğin ortaklaşa yaptığı her eylem neredeyse polis barikatı karşısında bitiriliyor ve gençlik devletin çizdiği sınırlar çerçevesinde sesini duyurmaya çalışıyordu. Bizler ilk afişi yapıştırdığımız gün sözümüzü söylemiştik; “Ok fırladı çıktı yaydan!” Polis şefleri karşımıza dikildiğinde sözümüzü söyledik; “Yürüyoruz!” Gençlik barikata yüklendiği andan itibaren isteklerine ulaşamayan düzenin savunucuları bildikleri en iyi yönteme başvurdular. Dayakla, zorla, tacizle Denizler’in, Mahirler’in, İbolarðın, Mazlumlar’ın ve Ümitlerðin yoldaşları olan bizleri işkence ile yıldıracaklarını düşündüler. Devrimcilerin teslim alınamayacağını bir kez daha göstermiş olduk. Kapatılan alanların sınırları içine, siyaset yasakları ile muhalif her sesin kısılmaya çalışıldığı kampüslere sığmayacağız. Düzene karşı devrim şiarı ve haklı olarak yürüttüğümüz bu mücadele ancak bu şekilde büyüyebilir ve devrimcileşebilir. Gözaltı boyunca 11 yoldaş olarak edilen küfürlere, yapılan işkencelere devrimci tutumumuz çerçevesinde cevap verdik. Onurumuzu kırmaya, döverek sindirmeye programlanmışlara bir grup hayalperest olmadığımızı ve düzenin zorunun bedenimizden öteye geçemeyeceğini haykırdık. Ve bir kez daha haykırıyoruz; meydanları, kampüsleri, sokakları ne kadar kapatmaya çalışsanız da bizim devrim bayrağını daha da yukarılara çıkarmamıza engel olamayacaksınız. Çünkü bizler nasıl ki Ankara’da şehit düşen yoldaşların yarım bıraktığı o marşı devam ettirip “Ok fırladı çıktı yaydan!” dediysek devrimin kızıl bayrağını da darağacındaki Denizler’den, Kızıldere’deki Mahirler’den, Diyarbakır zindanlarındaki İbolar’dan, Mazlumlar’dan devraldık. Ve bu kokuşmuş, miadını çoktan doldurmuş kan ve sömürü sisteminizi tarihin çöplüğüne gönderene kadar da sürecek bu mücadelemiz! İzmir DGB
Üniversite gençliğinden
|
