19 Aralık Katliamı ve direnişinin yıldönümü yaklaşırken...Bir kez daha ortaya saçılan pislikler!
Geçtiğimiz hafta 19 Aralık katliamının, sermaye devletinin deyimiyle “Hayata Dönüş Operasyonu” davasının duruşması gerçekleşti. Sermaye devleti 19 Aralık 2000 tarihinde 22 cezaevinde gerçekleştirdiği katliamla 28 devrimci tutsağı katletmişti. Ağır silahlar ve gaz bombalarıyla yapılan “hayata dönüş” operasyonunda yüzlerce devrimci tutsak yaralanmış ve birçoğu sakat kalmıştı. O günden bugüne katliamla ilgili ortaya çıkan gerçekler ve devletin katliamcılarını aklamaktan başka bir işe yaramayan mahkeme salonları, devletin katliamcı yüzünü birçok kez ortaya koydu. Duruşmada Bayrampaşa Hapishanesi’nde gerçekleştirilen ve “Tufan” adı verilen katliamla ilgili olarak mahkemeye gönderilen jandarma tutanağı sahte çıktı. Bu, devletin tüm kurumlarının nasıl bir pislik içinde yüzdüğünün yeni bir kanıtı oldu. Jandarma Genel Komutanlığı’nın askerlerle ilgili 2005’te mahkemeye gönderdiği açıklama ile 2011’de gönderdiği açıklamada isimlerin farklılık taşıdığı, 2011’de mahkemeye gönderilen tutanaktaki üç sicil numarasının sahte olduğu açığa çıktı. Tutanakta ismi bulunan İstanbul Başsavcısı Ferzan Çitici ile Savcı Fikret Ünalan için, “imzalamaktan imtina etmiştir” deniliyor. Bayrampaşa Cezaevi’nde “toplu ayaklanma” iddiasıyla haklarında dava açılan tutukluların yargılandığı Eyüp 3. Asliye Ceza Mahkemesi’ne 27 Ekim 2005’te İl Jandarma Komutanı Ünal Karaosmanoğlu imzasıyla gönderilen yazıda, operasyon tutanağını düzenleyen personelin isimleri “Emekli Yüzbaşı Zeki Bingöl, Yüzbaşı Ömer Arık, Yüzbaşı Hüseyin Pir, Yüzbaşı Ahmet Koçyiğit, Yüzbaşı Ahmet Eş” şeklinde veriliyor. Operasyonda görev alan 39 erin yargılandığı Bakırköy 13. Ağır Ceza Mahkemesi’ne gönderilen 27 Eylül 2011 tarihli, Albay Sadık Köroğlu imzalı yazıda ise, olay tutanağını “imzalayan” jandarmaların “aslında gerçek olmadığı” ifade ediliyor. Üç sicil numarasıyla ilgili olarak, “bu sicil numaralarına sahip muvazzaf ya da emekli personel bulunmadığı tespit edildi” deniliyor. Aylar öncesinden planlanarak gerçekleştirilen operasyonun “hayata dönüş” adı altında meşrulaştırılmaya çalışılmasıyla, devletin kolluk güçleri tarafından katledilen devrimci tutsakların birbirlerini yaktıkları, hatta birbirlerini kurşunladıkları yalanları ile geçti 12 yıl. Mahkeme salonlarından taştı devletin katliamcı kimliği. Mahkemeler ise katliamcıların elindeki kanı yıkamak hummalı bir çaba içindeler. 39 er hakkında açılan dava, 22 hapishanede eş zamanlı başlatılan katliamın gizlenmesi, fakat gerçek sorumlusu olan devletin aklanması için sahnelenen bir oyundan başka bir şey değildi. 26 Eylül ‘99’da Ankara Ulucanlar Hapishanesi’nde gerçekleştirilen planlı faşist katliam ile aslında 19 Aralık-F tipine geçiş katliamının bir provası gerçekleştirilmişti. “Devlet otoritesini hapishanelerde tesis etmek” için dört duvar arasına hapsettiği devrimcilere “teslim olun” diyerek haykırıyor, adeta savaş mantığı ile kuşattığı Ulucanlar’a kurşun ve gaz bombası yağdırıyordu. Aradan geçen bir yılın ardından bu sefer de “devlet otoritesini tesis etmek için” 19 Aralık’ta 22 cezaevine birden saldırmıştı. Katliamcı devlet mekanizmasını aklama misyonu üslenen mahkemelerde, katliam öncesinde “cezaevlerinde arama yapılamıyor”, “cep telefonu ile içeriden dışarıdaki örgütü yönetiyorlar” vb. yalanları söylenmiş, “koğuşlarda çok sayıda silah olduğu”, hatta devrimcilerin içeride birbirlerini kurşunladıkları iddia edilmişti. Bayrampaşa’da diri diri yakılan 6 devrimci kadının diğer koğuşlardaki devrimciler tarafından kapıların üzerlerine kilitlenerek yakıldığı da katliamcı devletin yalanlarından birisiydi. Ancak Bayrampaşa’da görev yapan ve 2010 yılında görevi bırakan bir uzman çavuşun 2011 Temmuzu’nda verdiği mahkeme ifadeleri, katliamın nasıl planlı ve organize bir vahşet olduğuna açıklık getiriyordu. Uzman çavuşun mahkemedeki itirafları, operasyonların ve sonrasında gerçekleştirilen işkencelerin insanın kanını donduracak cinsten olduğunu yapanın ağzından ortaya koyuyordu. “Cesetler kömürleşmişti”İfadesinde, kadın tutsakların kapılara vurarak açılmasını istediğini fakat amirlerinden emir almadıkları için açmadıklarını belirten A.S., “Kısa bir süre sonra yangın çıktı. Yangına müdahale etmemiz mümkün değildi. İtfaiye ekipleri de müdahalede bulunmadı. Operasyon bittiğinde kadınların kömürleşmiş derecede yandıklarını gördüm. Yanan şahıslar yatak ve yorganlardan uzak noktalarda hayatlarını kaybetmişlerdi” diyerek, katliamı itiraf ediyor bir anlamda. A.S’nin, devletin ve onun görevlendirdiği ölüm mangalarının devrimciler karşısındaki gözü dönmüşlüğünü gözler önüne seren itirafları şu çarpıcı ifadelerle noktalanıyor: “Uzun yıllar sonra değişik birliklerde karşılaştığım bazı rütbeli arkadaşlar koğuşta yangın çıktıktan sonra yardım isteyenlere ‘sizi kurtarmak için yaş battaniyeler atıyoruz, bunlara sarılın ve kendinizi koruyun’ diyerek battaniye attıklarını, fakat battaniyelere su değil yanıcı madde döktüklerini, yanmayı hızlandırdıklarını sohbetimizde beyan etmişlerdir.” Bu açıklamalar, devletin katliamcı yüzünü açıklıkla göstermektedir. Katliamın 11. yılında bir kez daha devrim şehitlerini anıyor ve direnişi selamlıyor.
Çağdaş Gemik’i vuran polis
|
