Emperyalist-kapitalist sistemin girmiş olduğu çok yönlü krizden çıkmak için dünya halklarının başına sardığı faşizm belasının ezilmesinde Sovyet halkları muazzam bir direniş sergilemiş, bu komünist ideolojiye dünya çapında çok büyük bir prestij ve etkinlik alanı sağlamıştır. Emperyalist-kapitalist sistemin bu etki ve üstünlüğe cevabı NATO olmuştur. İkinci emperyalist paylaşım savaşının ardından emperyalist güç olarak öne çıkan ABD’nin hegemonyası altında “komünizm tehlikesine” karşı ve “savunma amaçlı” kurulduğu iddia edilen NATO’nun karanlık tarihi, onun gerçekte bir saldırı ve savaş örgütü olduğunu sayısız kez kanıtlamıştır.

İkinci Emperyalist Paylaşım Savaşı’na yolaçan çelişkilerden faydalanmaya çalışan Türkiye, savaşın sonlanması ve yeni güç dengelerinin kurulmasının ardından o güne kadar sürdürdüğü ikili politikayı bir yana bırakmış, emperyalist-kapitalist sistemle daha ileriden bütünleşme hedefiyle ABD emperyalizmiyle çok yönlü ilişkiler kurmaya başlamıştır. Sermaye devletinin 1949’da kurulan NATO’ya ilk başvurusu onaylanmayınca, 1950 yılında ABD emperyalizmin öncülüğünde başlatılan Kore müdahalesi, ona efendisine rüştünü ispatlama imkanı sağlamıştır. Birleşmiş Milletler tarafından talep edilen 500 askere karşılık Türk devletinin 5 bin asker göndermesi, emperyalizme her türlü hizmete hazır olduğunun bir göstergesi sayılmıştır.

Böylece ABD’nin tam güvenini kazanan sermaye devletinin 1952 yılında NATO’ya girişi kabul edilmiş ve kendisine biçilen rol emperyalist-kapitalist sisteme “ileri karakolluk” olmuştur. Bundan sonra hem sosyalist kampa karşı emperyalizmin ileri karakolu olarak hareket etmiş, hem de bölgede emperyalist politikalar doğrultusunda mazlum halklara karşı konumlanmıştır. İsrail’in ABD’den sonra en önemli müttefiki olarak Türkiye’nin anılması ve bu yönde stratejik nitelikte askeri-siyasal ve ekonomik işbirliğine gidilmesi bu politikaların sonucudur.

Sermaye devletinin emperyalizmin “ileri karakolu” olma görevini yerine getirebilmesi, içeride de buna uygun siyasal koşulların hazırlanmasını gerektiriyordu. NATO bu açıdan her zaman belirleyici bir organ olmuştur. Emperyalist-kapitalist dünya ile bütünleşme süreci sosyal çelişkileri derinleştirmiş, bu çelişkilerin açığa çıkardığı sınıf mücadeleleri ile dünyada yaşanan gelişmelerin yarattığı politik atmosfer, emekçi kitlelerin sosyal uyanışını ve politizasyonunu arttırmıştır. Bunun bastırılmasında kontr-gerilla vb. örgütlenmeler, faşist darbeler, dinsel gericilik, kültürel yozlaşma vb. araç ve yöntemlere başvurulmuştur. Bunlar bizzat CIA ve NATO karargahlarında planlanmıştır.

Türkiye’nin son 60 yıllık tarihinde NATO’nun oynadığı özel rolün de tanıklık ettiği üzere, NATO hiçbir zaman bir savunma örgütü olmamış, bir uluslararası saldırı ve iç savaş örgütü olarak varlığını sürdürmüştür. ‘89 yıkılışı ve Doğu Bloku’nun dağılmasına karşın, NATO’nun bu sefer de “terörizme karşı mücadele” bahanesiyle genişletilmesi, bu durumu tüm açıklığıyla ortaya koymuştur. Türk burjuvazisi de bu “misyon” ve amaç doğrultusunda hareket etmiş, ülke toprakları NATO üsleriyle doldurulmuş, NATO müdahalelerine askeri ve lojistik destek sunulmuş, ordunun üst kademeleri NATO karargahlarında eğitilmiştir. Irak’tan Yugoslavya’ya, Somali’den Afganistan’a, Kosova’ya kadar NATO’nun sayısız saldırı ve müdahalesine destek verilmiştir. Libya’ya gerçekleşen NATO müdahalesinde İzmir anakarargah olarak kullanılmıştır. Malatya Kürecik’te kurulan füze radar sistemi ise siyonist İsrail’in saldırgan politikalarına verilen arsızca bir destektir.

Sermaye devleti açısından, kendisine biçilen taşeronluk görevini layıkıyla yerine getirebilmek; ABD’yle kölece bağlara sıkı sıkıya sarılarak emperyalist-kapitalist sistemle daha ileriden bütünleşmenin, daha ileri roller üstlenebilmenin ve rant alanları kapabilmenin temel koşulu olarak görülmektedir. Geçtiğimiz yıl Türkiye’nin NATO’ya katılışının 60. yılı vesilesiyle dinci gerici partinin şefi Erdoğan’ın yaptığı açıklama bu durumu tüm çıplaklığıyla ortaya koymaktadır:

“Soğuk Savaş’ın sona ermesi ve akabinde Sovyetler Birliği’nin dağılması, NATO’nun ve de bu ittifakın en etkin üyelerinden biri olan Türkiye’nin önemini asla azaltmamıştır. Tam tersine, uluslararası finans krizinden Kuzey Afrika ve Ortadoğu’da yaşanan dönüşüme dek uzanan farklı gelişmeler doğrultusunda yeniden şekillenmekte olan dünya düzeninde, NATO’nun Türkiye için, Türkiye’nin de NATO için önemi günbegün daha da artmaktadır. Türkiye, özgür dünyanın savunmasında oynadığı önemli rol sayesinde NATO bünyesinde her zaman sağlam ve güvenilir bir müttefik olmuştur; aynı şekilde, gelecekte de sağlam ve güvenilir bir müttefik olmaya devam edecektir.” Bu sözler, 60 yıllık uşaklık çizgisinde devam edileceğinin adeta manifestosudur.

İşçi sınıfı, emekçiler ve ezilen mazlum halklar bugüne kadar gerçekleşen faşist darbelerin, kirli provokasyon ve katliamların, gözaltı ve işkencelerin hesabını, bu karanlık tarihin bizzat sorumlusu olan NATO’dan sorabilmelidir. Bu çerçevede “Emperyalistlerle açık-gizli tüm antlaşmaların iptali”, “NATO, AB vb. emperyalist kuruluşlarla tüm ilişkilerin kesilmesi”, “Türkiye’deki tüm askeri üs ve tesislere el konulması” talepleri yükseltilmelidir.

Saldırganlığın yeni üssü İzmir!

Emperyalist saldırı, savaş ve iç savaş örgütü NATO, halklara ölüm kusmak için yeni konseptler oluşturuyor ve sürekli olarak yeni yapılanmalara gidiyor. Özellikle Ortadoğu’daki gelişmeler, Suriye üzerinden gündeme gelen ve aslında bütün bir Ortadoğu’nun yeniden dizaynı anlamına gelen süreç, NATO’nun da saldırı hazırlıkları yapmasına vesile oluyor.

Son olarak ise NATO’nun İzmir’deki üssünü yeniden yapılandırdığı ve görev tanımını değiştirdiği görüldü. İzmir’de bulunan hava üssü kapatılarak NATO’nun tek kara üssü haline getirildi.

Bir süredir NATO’nun üslerini kapattığı, bu nedenle İzmir’deki üssün de kapanacağı yönlü söylentiler dolaşmaktaydı. Geçtiğimiz yıl ise Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül İzmir’deki üssün kapanmayacağını “Şimdi NATO’nun Kara Unsur Komutanlığı, Kara Kuvvetleri Komutanlığı İzmir’e geliyor. Böylece hava unsuru yerine, Kara Kuvvetleri İzmir’e gelmiş olacak.” sözleriyle ‘müjdelemiş’ ve “İzmir’e hayırlı olsun” demişti.

Bahsedilen düzenleme tamamlandı ve NATO Müttefik Kara Komutanlığı İzmir Şirinyer’deki Orgeneral Vecihi Akın Kışlası’nda düzenlenen törenle faaliyete geçti. İzmir Valisi Cahit Kıraç, Ege Ordu Komutanı Abdullah Atay, ABD Büyükelçisi Francis Ricardione, Polonya Büyükelçisi Marcin Wilczek’in katıldığı törende “NATO tarihi boyunca nerede görev yaptıysa Türkiye’nin orada çok önemli katkıları olmuştur” denilerek Türkiye’nin uşaklığı övüldü.

Korgeneral Ben Hodges ise kendisine sorulan soru üzerine Suriye’ye yapılacak bir saldırıda NATO’nun rolüne dair “Böyle olası bir durumda NATO Kara Komutanlığı, NATO kara kuvvetlerinin komutasını yürütür. Komuta ve kontrolünü yürütür. Belli bir seviyede de sorumluluk bölgesine paralel olarak komuta ve kontrol idaresi ile yönetimi sağlar” ifadelerini kullandı.

Son dönem tartışılan Patriotlara da değinen Hodges, füzelerin Türkiye’yi korumak için olduğunu iddia etti.

İzmir’de NATO üssü kuşkusuz ki yeni kurulan bir üs değil. Dahası Türkiye’nin NATO’ya ait ilk üssü olma özelliğini taşıyor. Çiğli’de bulunan ilk üs 8 Eylül 1952 yılında yani Türkiye’nin NATO’ya katılmasından yedi ay sonra kuruluyor. Müttefik Kara Kuvvetleri Karargahı (LANDSOUTHEAST) adıyla kurulan üs, başlarda ABD’li bir korgeneral tarafından yönetiliyor. 1954’te ise Fransa, İngiltere ve İtalya’dan gelen yeni güçler ile geliştiriliyor.

ABD Hava Kuvvetleri’ne (USAFE) bağlı olan İzmir Hava Üssü’nün önemi son yıllarda daha da arttı ve 11 Ağustos 2004’te LANDSOUTHEAST karargâhı Napoli’den İzmir’e taşındı. 1 Ocak 2006’da ise Almanya’nın Rammstein hava üssünde bulunan ABD 16. Hava Filosu İzmir Hava Üssü’ne konuşlandırıldı.

Bugün ise üssün yeni misyonu, belli ki Ortadoğu halklarına yönelecek yeni saldırıları koordine etmek. Türkiye’ye yerleştirilecek füzeler ve füze kalkanı ile birlikte düşünüldüğünde NATO’nun yeni dönemde halklara cellatlığı üst boyuta taşıma hazırlıkları yaptığı görülmekte.