İzmir Seferihisar’da Tek Gıda-İş sendikasının kamp yerine vardığımda birçok tanıdığım yüze rastladım. Sinter Metal ve ATV-Sabah direnişlerindeki işçileri de gördüm.

Çeşitli ülkelerden deneyimlerin aktarıldığı seminere katıldım. İlk olarak Entes direnişçisi olarak sözü bana bıraktılar. Zaman kısıtlı olduğundan Entes sürecini kısaca aktarmış oldum. Ardından Sinter Metal ve Atv-Sabah kendi süreçlerini aktardı. Benim asıl dikkatimi çeken ve paylaşmak istediğim, Arjantin’den, Hollanda’dan, Yunanistan’dan işçilerin aktarmış oldukları deneyimler oldu.(...)

Seminerin ardından direnişte olan Kent A.Ş. işçilerini ziyarete gittik. Aileleri ile birlikte geceli gündüzlü bekleyen işçilere yanlarında olduğumuzu ve direnişlerini selamladığımızı söyledik. İşçi çocuklarının havaya yumruklar sallayıp orada bulunan herkese slogan attırmaları da ayrıca görülmeye değer bir tabloydu. Kent A.Ş. ziyaretinin ardından İzmir Güngören Meydanı’ndaki 2 Temmuz eylemine katıldık.

51. gün...

Kahvaltıdan sonra “Alternatif medya” adlı foruma katıldık. Foruma konuşmacı olarak katılan Günlük, Post Express, Demokrat Radyo, Cem Tv (Emekçinin Günlüğü) ve Latin Amerika’dan gazeteciler deneyimlerini, yaşadıkları sıkıntıları bizimle paylaştılar. (...)

Soru ve cevap kısmının ardından forum sonlandırıldı. Öğlen yemeğinden sonra ise “örgütlenme özgürlüğü” adı altında bir işçi toplantısı gerçekleştirdik. Çoğunluğunu Genç-Sen üyelerinin oluşturduğu toplantıda örgütlenmenin önünde engel oluşturan devlet politikalarına değinildi.

52. gün...

4 Temmuz günü ise ağırlıklı olarak konserler vardı. İzmir’den konser için gelenler ile hoş sohbetler gerçekleştirdik. İzmir Elektrik Mühendisleri Odası’ndan gelen arkadaşlarla Entes’in son durumu hakkında sohbet ettik. EMO’nun hala bir tutum sergilemediğini ve Entes direnişini sahiplenmediğini söyledim. DESA direnişindeki Emine Arslan’ı sahiplenen EMO’nun aynı hassasiyeti Entes patronunun EMO üyesi olmasından kaynaklı göstermediğini ifade ettim. (...)

53. gün...

Bugün Sincan İşçi Derneği ile dayanışma etkinliği yapıldı. Açılış konuşması ve saygı duruşunun ardından dernek başkanı bir konuşma yaptı. Kölece çalışma koşullarına değinen dernek başkanı yaşanan iş kazaları ve meslek hastalıklarına dikkat çekerek Sincan İşçi Derneği’nin kuruluş amacını anlattı. (...)

Etkinlikte ben de direniş sürecine dair bilgilendirmede bulundum.

54. gün...

Öğleden sonra iş arayan iki arkadaşla tanıştık. “Yeter artık iş aramaktan bıktım. 6 aydır iş arıyorum bulamıyorum” diyen işçi, “Ya hırsızlık yapacağız ya da uyuşturucu ticareti” diyerek, sistemin işçileri buna teşvik ettiğini, başka çare bırakmadığını anlatmaya çalışıyordu.

Bize verilen hakların hep birilerinin bu uğurda bedeller vererek alabildiğini anlatan işçi Kürt kimliğinden kaynaklı yaşamış olduğu sıkıntıları da anlattı. “Çoğu yerde Karslı olduğum için beni işe almadılar” diyen işçi aynı zamanda “Aslında yan yana çalışan işçilerde bu ayrım yok. Ayrımı sistem yapıyor” dedi. (...)

55. gün...

(...) Bugün Entes işçileri ile sohbet ettik. Birkaç gün beni fabrika önünde görmedikleri için direnişi bitirdiğimi düşünmüşler. Onlara “Genç İşçi Buluşması”na katıldığımı söyledim. Patronun taktırdığı kamerayı hiçe sayıp yanıma gelerek tokalaşan, hal ve hatırımı soran işçiler servislerin kalkmasıyla yanımdan ayrıldılar.

56. gün...

(...) Sinter Metal’in fabrika önündeki direnişinin 200. günü dolayısıyla Birleşik Metal-İş güzel bir kutlama yapılacağı sözünü vermiş. Ama bugün sadece iki halayla geçiştirmeye çalıştılar. Ayrıca bugün aynı sendika, Sinter Metal işçilerinin seslerini duyurmak için İMES’te yürüyüş yapma isteklerine karşı çıkıyor. Destek olmuyor. Neymiş, başka yerlerde de direnişler varmış, yetişemiyorlarmış. Ondan sonra işçiler duyarsız, sendikalaşmaya karşı diyoruz. Böylesi bir tabloda işçilerin örgütlenmeye sıcak bakması beklenemez. Sen sendika olarak işçileri mücadeleye sevk edeceğin yerde, işçiler seni zorla alanlara çağırıyor. Neymiş, Sinter Metal işçileri az katılım sağlıyormuş. Ne olursa olsun orada bir şeyler için emek harcamak niyetinde olan insanlar var ve sen “azsınız” diyerek onları umutsuzluğa itiyorsun. Eğer gerçekten tabanın söz ve karar hakkı varsa, Birleşik Metal-İş’in bu eyleme destek olması gerekiyor. Bence en iyisi birlikte, Entes ve Sinter işçileri olarak yürümeliyiz diye düşünüyorum.

Entes direnişçisi
Gülistan Kobatan

Entes direnişine destek!

Çiğli İşçi Kültür Sanat Evi Emekçi Kadın Komisyonu (ÇİKSE-EKK), onurlu direnişini sürdüren kadın işçi Kobatan’ın sesine ses katmak için çalışmalarını sürdürüyor. 24 Haziran tarihinde Çiğli merkezde yapılan basın açıklamasıyla, başta Entes olmak üzere tüm direnişçi işçilerle dayanışma içerisinde olunacağı ilan edilmişti. 6-17 Temmuz tarihleri arasında Çiğli’de, Karşıkaya’da, Konak’ta, Buca’da, Entes direnişini ve Kobatan’ın taleplerini anlatan bildiriler dağıtılacak, direnişe destek mesajlarının yazıldığı “Entes direnişiyle dayanışma güncesi” defterinin ve dayanışma kartlarının bulunduğu masa açılacak.

Bu kapsamda 6 Temmuz günü Çiğli merkezde dayanışma masası işçi ve emekçilerin desteğine açıldı. Dayanışma masasına “Entes işçisi Gülistan Kobatan’la sınıf dayanışmasını yükseltelim!” şiarlı afişler asıldı. Kobatan’ın mücadele sürecini anlatan ve dayanışma çağrısı yapan bildirilerin dağıtımı ajitasyon konuşmaları eşliğinde yapıldı. Birbuçuk saat süren çalışma süresince 42 işçi ve emekçi duygu ve düşüncelerini paylaştı, onlarca dayanışma kartının satışı gerçekleştirildi.

ÇİKSE-EKK