2011 Dünya Kadınlar Konferansı’nda enternasyonal mücadele çağrısı Dünyanın farklı ülkelerinde uzunca bir süredir hazırlıkları süren 2011 Dünya Kadınlar Konferansı stadyumda açılış seramonisiyle başladı. Açılışa yaklaşık bin kadın katıldı. Konferansın hazırlıkları kapsamında iki yıl boyunca her ülkede 12 tema üzerine tartışmalar yürütüldü. Atölye başlıkları da bu temalar üzerinden belirlendi. Katılımcılar isimlerini yazdırdıkları atölyelerde 4 gün boyunca tartışmalara katıldı ve son gün bu tartışmaların sonuçları delegelere aktarıldı.

Program, hazırlık toplantılarında Enternasyonal marşının okunması kararlaştırılmasına rağmen Venezuela Marşı’nın okunmasıyla başladı. Venezuela Sosyalist Kadın Örgütü ve İnisiyatif Komitesi üyesi Ana Soto, açılış konuşmasını yaptı. Anti-emperyalist ve anti-kapitalist vurguların yapıldığı konuşmada sosyalizmin geliştirilmesi ve yaygınlaştırılmasının gerekliliği ele alındı.

Enternasyonal marşının beraber okunmasının ardından konferansa başlamak üzere üniversiteye gelindi. Fakat kadınların bir kısmı üniversiteye alınmadı. Bununla beraber Kolombiya’dan gelen kadınların da sınırdan alınmaması tartışmalara neden oldu.

2. gün

Divanın bir önceki gün hiçbir şey olmamış gibi toplantıya başlamak istemesi Kürt delegeler tarafından tepkiyle karşılandı. Bu konuda İnisiyatif Komitesi’nin bir açıklama yapması gerektiğini belirttiler. Fakat Venezuelalı, Arjantinli ve Ekvatorlu İnisiyatif Komitesi üyeleri açıklama yapmaya yanaşmadı. Bunun ancak İnisiyatif Komitesi’nin kendi içinde tartışılması gerektiğini belirti.

Kürt delegelerinden Sebahat Tuncel bunun anti-demokratik bir tutum olduğunu ve bir açıklama yapılmazsa konferansı terk edeceklerini söyledi. İnisiyatif komitesinden Monika Gärtner-Engel’in, Kürt delegelerine hak verdiğini ve bu konunun delegelerle tartışılması gerektiğini belirtmesine rağmen, diğer üyelerin tutumu değişmedi aksine katılaştı. Bunun üzerine Kürt delegeler salonu terk etti.

Açıklamaya yanaşmayan tutum eleştirildi

Uzun tartışmaların ardından orada kalan tüm diğer delegeler bu tutumu eleştirdi ve bir açıklama yapılması gerektiğini belirtti. Simdi başlayıp daha sonra bu konu üzerine konuşulması gerektiği söylenilerek ilk oturum başlatıldı.

Genel oturumda her ülke delegasyonlarından bir kadın ülkesinde yaşayan kadınların sorunlarını anlattı.

Hemen hemen her ülkeden delegeler konuşmalarında Kürt delegelerin eleştirilerinde haklı olduğunu ama konferansı terk etmemeleri gerektiğini ve İnisiyatif Komitesi’nin geri dönmeleri üzerine kendileriyle konuşması gerektiğini belirtti.

Toplantı sonunda 3 karar oylamaya sunuldu:

1. İnisiyatif Komitesi Kürt delegelerle konuşup konferansa dönmeleri için ikna etmelidir.

2. Hala sınırda tutulan 40 Kolombiyalı kadının konferansa katılması sağlanmalıdır. Kadınların, Kolombiya ve Venezuela hükümetleri tarafından siyasi bir tutumla hala sınırda tutulması eleştirilmeli ve bir dayanışma mesajı yazılmalıdır.

3. Tutuklanan tüm göçmen kadınların serbest bırakılması için bir mesaj yazılmalıdır.

Bu karalar oylandı ve kabul edildi.

3. gün

Genel oturumun 3. gün konusu ise “Ülkelerdeki kadın mücadelesi ve örgütlenme biçimi”ydi. Önce birkaç ülkeden gelen selamlama mesajları okundu. Yaklaşık 45 ülkeden delegeler ülkelerindeki kadın mücadelesi ve örgütlenme biçimi konusunda bilgiler sundu.

Hollanda delegeleri sunuma başlarken 3 soru yöneltti.

1. Kolombiyalı kadınların durumu nedir? Buraya gelememeleri hangi ülke tarafından engelleniyor?

2. Kürt delegelerinin sorunu nasıl çözülecek? Bu konuda inisiyatif komitesinin tutumu nedir?

3. Chavez konferansa desteğini sunduğunu söylemesi üzerine konferansın Venezuela’da yapılmasına karar verildi. Peki Chavez’in şu anki tutumu nedir?

Ardından Hollanda’da ki kadın örgütlenmesinden bahseden delegeler, devrimci bir eksen üzerinden örgütlenmiş kadın örgütlenmelerinin maalesef çok az olduğunu, daha yapılması gereken çok şey olduğunu belirtti.

Konferansın sonucunda tüm delegelerin merak ettiği açıklamalar yapıldı.

İlk açıklama Monika Gartner-Engel tarafından gerçekleştirildi. Engel şunları söyledi: “Sabah saatlerinde 2 saat süren görüşmeler sonucunda bir mektup yazdık. Bu mektubu Kürt yoldaşlarımıza ilettik. Onlar bu görüşme talebimizi kabul etti ve bugün görüştük.

Biz kendimizi ifade ettik, onlar da sorunları ve istemleri üzerine bir mektup yazmışlardı. Onu sundular komiteye. Yaptıkları eleştiride tamamen haklı olduklarını, komitenin tavrının yanlış olduğunu bildirdik. Ve biz özürlerimizi ilettik. Geri dönmelerini talep ediyoruz. Eleştirimiz, salonu terk etmeleri konusunda. Burada kalıp mücadelelerini vermeliydiler. Ne yazık ki biz henüz bir açıklama yapmadan sol basına bu durumun yansıtılmış olmasını da eleştiriyoruz”

İkinci açıklama Venezuelalı komite üyesinden geldi. Açıklamada şunlar söylendi:

“Chavez bu konferansı desteklediğini söylemiştir ve bunu yapmaya da devam ediyor. Bunun aksi yönünde bir durum yok. O desteğini sosyalist içerikli bir konferansın burada yapılmasına izin vermekle göstermiştir.”

Daha sonra Chavez’in kadınların buradaki konumunu düzeltmek için neler yaptığına yönelik bir konuşma gerçekleştirdi.

Kolombiya ile ilgili sorular cevaplanmazken toplantı bitirilmek istendi. Bunun üzerine divana giderek itiraz edilmesi üzerine bu konuyla ilgili henüz bir şey bilinmediği ve bir sonraki gün açıklama yapılacağı söylendi.

Dünya Kadın Konferansı sona erdi

Konferansın son gününde çeşitli ülkelerden gelen delegeler “kadın çalışması nasıl olmalıdır?” sorusu hakkındaki önerilerini sundular. 39 ülkeden katılan delegelerin hepsinin sunum yapması nedeniyle, sunumlar üzerine tartışma imkanı olmadı. Ancak bu sunumlar daha sonra rapor olarak hazırlanarak delegasyona iletilecek.

Konferansa 39 ülkeden 112 delege ve 7 misafir katıldı. 5 Afrika ülkesinden 6 delege, 5 Asya ülkesinden 5 delege, 13 Avrupa ülkesinden 37 delege ve 2 misafir, 4 Ortadoğu ülkesinden 11 delege, Kuzey Amerika’dan 2 delege 2 de misafir katıldı.

Geleceğe yönelik alınan kararlar

Bununla beraber verilen arada 15 ülke biraraya gelerek bazı kararlar aldı:

1. Emperyalizme karşı mücadele temel alınmalı.

2. Dünya emekçi kadınlar konferansı yeniden organize edilmeli.

3. Bir sene içinde konferansın değerlendirmesinin yapılması.

4. Önümüzdeki bir sene boyunca şimdiki inisiyatif komitesi, yeni bir koordinasyon grubu oluşana kadar çalışmalarına devam etmeli.

5. Yeni koordinasyon grubuna her kıtadan 2 asıl ve 2 yedek üye katılsın. Konferansa ev sahipliği yapacak ülke 2 kişi daha katabilir.

6. Dünya çapında bir katılım sağanmalı.

7. Konferansın nerede olacağı şimdiden kararlaştırılsın. (Asya kıtasında da olacak)

8. Uluslar arası mücadele günleri ilan edilsin ve bütün yıl boyunca kampanyalar yürütülsün. Bu kapsamda emperyalist-kapitalist egemen ataerkil sisteme karşı mücadele edilmeli. 8 Mart’ın tarihsel anlamına kavuşturulması için mücadele edilmeli. 1 Mayıs’ta “Eşit işe eşit ücret” talebiyle ve çocuk işgücüne karşı mücadele edilmeli. 25 Kasım kadına karşı şiddete yönelik mücadele gününe yönelik çalışmalar yapılmalı.

9. Varolan web sayfasını geliştirip tüm kadınların kullanabileceği bir hale getirmeliyiz.

Coşkulu final

Genel toplantı için 600 kişilik üniversite salonu yetersiz kaldı. Yaklaşık 800 kişinin katılacağı genel oturum bu nedenle üniversitenin bahçesinde yapıldı. Organizasyon bozukluğunun göze çarptığı konferans genel anlamıyla coşkulu geçti. Ana Soto, Arjantin, Brezilya ve Perulu kadınlar sloganlarıyla ve danslarıyla herkesi coşturdu. Akşam saatlerinde salonda yapılan ve Ortadoğu delegasyonu tarafından organize edilen kültürel program katılımcılarda büyük heyecan yarattı. Müzik, anma (SKB’li kadınlar 1999’da gözaltında öldürülen Süleyman Yeter anısına küçük bir program hazırlamıştı) İranlı, Afgan ve Türk delegeler tarafından düzenlenen bu final gecesi herkesi coşturdu, danslar edildi ve sloganlar atıldı.

Dört gün süren konferans coşkuyla sona erdi.

BİR-KAR Kadın Komisyonu – Hollanda ve Almanya Delegasyonu / Caracas - Venezuela