Katil Pameks’e patron desteği...8 kadın işçinin hesabını sınıf kardeşleri soracak!8 kadın işçiyi minibüs kasasında mal gibi taşıyarak katleden Pameks’e, patron örgütlerinden destek geldi. Açıklama yapan örgütler sorumluluğun Pameks’e yıkılmasını kabul edilemez bulduklarını söylediler. Asalak patronlar işçi kanı dökmekle yetinmiyor, utanmazca üste çıkmaya ve suçu başkasına atmaya çalışıyorlar. Geçtiğimiz haftalarda yaşanan sel felaketi sırasında 8 işçinin ölümünden sorumlu olan Pameks patronu da yaptığı arsızca açıklamalar ile gündeme gelmişti. Pameks, işçiler ıslanmamak için minibüsten inmemişler diyecek kadar arsızlaşmış, kapalı kasa minibüs eleştirilerini ise “penceresi vardı” diyerek bertaraf etmeye çalışmıştı. İşçileri mal gibi gören, kamyon kasasında taşıyan zihniyete yakışan bu açıklamalar, pencerenin bile işçi için adeta lütuf olarak görüldüğünü ortaya koyuyordu. İşçi kanı dökmek doğal afet değildir! Pameks patronunun açıklamaları gündemden düşmeden bu kez de asalak patron örgütleri, Pameks’e ve katliama sahip çıkan bir açıklama yayınladı. İstanbul Hazırgiyim ve Konfeksiyon İhracatçıları Birliği (İHKİB), Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (TOBB) ve Türkiye Giyim Sanayicileri Derneği (TGSD) tarafından yapılan açıklamada “80 yılda bir görülen bu doğal afetin sorumluluğu, 8 çalışanını kaybeden Pameks Giyim A.Ş. başta olmak üzere bir kaç firma veya kişiye yüklenilmeye çalışılmaktadır” denildi. 8 kadın işçinin katledilme sebebinin doğal afet olduğunu iddia eden asalak patronlar tekstil sektörünün yarattığı istihdamdan, ürettiği katma değerden, “ülke ekonomisine” yaptığı katkılardan bahsederek suçlanmalarını “kabul edilemez” bulduklarını söylediler. Oysa ne yaşanan yoğun yağışlar tek başına “felaket”tir, ne de 8 kadın işçi bu felakete kurban gitmiştir. Yağmuru sele ve felakete dönüştüren kapitalist sistemin yasalarıdır. Yerel yönetimlerin piyasacı, rantçı politikaları bir günlük yağışın bile felakete dönüşmesine, onlarca işçi ve emekçinin katledilmesine sebep olmaktadır. 8 kadın işçiyi öldüren ise tek başına sel de değildir. İşçiler patronun, belki üç kuruş daha ucuza mal etmek üzere servis olarak kapalı kasa minibüs yollaması ve insanlık dışı bu yolcuk sırasında selden kurtulamamaları nedeniyle ölmüşlerdir. Burada sorumluluk dolaysızca Pameks patronuna aittir. İşçilerin yaşama hakkını kendisine hizmet etmekle sınırlayan burjuvazi, 8 kadının kapalı kasa minibüs ile taşınmasını bile doğal karşılamaktadır. Dahası Tuzla tersanelerinde peşpeşe ölen işçiler, Bursa’da fabrikaya kilitlendikleri için yangından kurtalamayan kadın tekstil işçileri, kamyon kasasında, kömür ocaklarında ve pek çok iş kolunda gün be gün katledilen işçiler hiç de doğal afetlere kurban gitmemişlerdir. İşçi kanı dökmek kapitalizmin mayasındadır. Patron değil işçiler suçlanmalı! Asalaklar sınıfı, sömürü imparatorluğunun tepesinden bakmaya öyle alışmıştır ki arsızca açıklamalarla katliamları savunmaktadır. Yapılan bu trajik açıklama burjuvazinin düşünme biçimini tüm çıplaklığıyla ortaya koyuyor. Onlar artı değer sömürüsü ve işçi kanı üzerinde yükselen saltanatlarının kapitalist sistemin temelini oluşturduğunu biliyorlar. Bu yüzden de suçlanmalarını “kabul edilemez” buluyorlar. Nasıl ki dün Tuzla’da yaşanan iş cinayetlerini eğitimsizliğe bağlamaya çalışıyorlarsa bugün de türlü gerekçelerle cinayetleri meşrulaştırmaya, anlaşılır kılmaya çabalıyorlar. Ne de olsa onlar için işçinin üretim yaptığı makina kadar bile değeri yok. Bu düzende değerli olan sermaye sahibi asalak patronlardır. Suç ise ya eğitimsiz işçilere atılır ya da doğal felaketlere. Patronlar “mağduriyetlerin giderilmesi”nin de kendi sorumlulukları olduğunu söyleyerek timsah gözyaşları dökmekten de geri durmuyor. İşçi ve emekçiler bu sahte yardım masallarını yakından biliyorlar. Her felaketten sonra gerek burjuvazinin temsilcileri, gerek bizzat kendileri sıklıkla yaraları sarmaktan bahsederler. Oysa deprem konutlarını bile rant haline getiren, bürokratlara peşkeş çeken yine bu aynı asalaklar takımıdır. Patronlar sınıfının dayanışması ibretliktir. İşçi kanı dökmek savunulmakta, işçilerin insan yerine konmadığı itiraf edilmekte, burjuvazinin yasaları vurgulanmaktadır. Ancak burjuvazinin dayanışması karşısında işçi sınıfı ne yazık ki katledilen 8 sınıf kardeşinin hesabını sormak için halen daha bir araya gelememiş, sözünü söyleyememiştir. İşçi sınıfı da katliamların, sömürünün hesabını sormak için gücünü birleştirdiğinde ne patronların arsız açıklamaları, ne yardım martavalları, ne de baskı ve zor aygıtları bezirganlarını kurtarmaya yetmeyecektir. Birleşen işçiler 8 kadın işçinin hesabını soracak, patronların dayanışmasını yerle bir edecektir.
Asalak patronlar ölümlere
|
