Resmi işsizlik rakamları ve karartılamayan gerçekler!

AKP iktidarının işsizliği azaltma sözlerinin ne denli boş olduğu, kapitalizmin varlığı koşullarında işsizliğin artarak süreceği gerçeği bir defa daha ortalığa saçıldı. Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) yalana dayalı verileri bile yükselen işsizliği örtmeye yetmedi.

TÜİK, Nisan ayına ilişkin iş gücü istatistiklerini açıkladı. Buna göre işsizlik oranı, Nisan ayında yüzde 10,5 oldu. Türkiye genelinde 15 ve daha yukarı yaştakilerde işsiz sayısı 2017 yılı Nisan döneminde geçen yıla göre 463 bin kişi artarak 3 milyon 287 bin kişiye ulaştı. Zira kapitalizm, işsizliğin kaynağıdır.

Kapitalizm işsizliğin kaynağıdır

AKP iktidarının sözcülerinin işsizliği önlemeye yönelik ifadelerinin içeriği yalanlarla örülüdür. Zira burjuvaziye hizmet etmeyi temel görev sayan AKP iktidarının burjuvazinin en temel besin kaynağı olan işsizliği önlemesi eşyanın tabiatına aykırıdır.

İşsizlik burjuvazi için yaşamsal önemdedir. Çünkü tek tek kapitalistler ve kapitalizmin kullandığı işsizlik sopası işçi sınıfının mücadele dinamizmini kötürümleştirmede en etkin silahtır. Çünkü kapitalistler; işsizlik silahına yaslanarak işçileri baskı altında tutarlar. Çünkü kapitalistler, işçilerin birliğini işsizlik sayesinde dinamitlerler. Çünkü kapitalistler, işsizlik silahını kullandıklarında işçileri denetim altında tutmanın kolay olacağını bilirler.

İşsizlik burjuvazi açısından sigorta yükünden kurtulmanın aracıdır. Zira kapitalistler işsizlik dayatmasına yaslanarak sigortasız işçi çalıştırma zeminini düzlerler. İşsizlik, işçilerin sigortasız çalıştırılması, asgari ücrete mahkum edilmesi, iş saatlerinin uzatılması vb. saldırıların hayata geçirilmesinde kapitalistlere kolaylık sağlayan en temel araçlardan biridir. Bu nedenle hâlâ sigortasız işçi çalıştırma oranı yüzde 40’lardan aşağıya inmiyor. Bu nedenle hâlâ sendikalı işçi oranı yüzde 10’a bile ulaşmıyor.

Örgütlü işçiler tablosu kapitalistlerin en büyük kabusudur. Bu nedenle işçilerin her türlü örgütlenmesinin kırılması kapitalistler açısından varlık-yokluk sorunudur. İşçilerin örgütlü birliğini kırmak için mesai yapan kapitalistler sık sık işsizlik silahına sarılırlar. Çalışma koşullarının iyileştirilmesi amacıyla yürütülen her türlü mücadele ve örgütlenme girişiminin karşısına işten atma tehdidi ile dikilirler. Grev ve direnişleri kırmak için de kapıda hazır bekleyen işsizler ordusundan yararlanır, büyük işletmeler de taşeronlaştırmaya hız vermek için işsizlik dayatmasını kullanır.

Sermaye iktidarı koşullarında işsizliğe çözüm beklemek ölüden gözyaşı beklemekle eş değerdedir. Zira burjuvazinin kâr hırsı, kaçınılmaz olarak yedek sanayi ordusunun daha da artmasına yol açar. Uyguladıkları politikalarla, dayattıkları ağır ekonomik-sosyal yıkım programlarıyla işsizliği daha da boyutlandıranlar, kapitalistlerdir. Bu nedenle sadece Türkiye’de değil emperyalist kapitalizmin egemen olduğu dünyada da işsizlik artarak sürüyor.

Kapitalistler, kaynağı oldukları işsizlik sorununu çözmek için kıllarını kıpırdatmazlar. Öte yandan işsizliği sürekli olarak arttıracak politikalara dört elle sarılırlar. Çünkü en az işçiyle en fazla üretim yapmak kapitalistlerin fıtratında vardır. Peki kapitalistler neden böyle davranırlar? Bu davranışın temel nedeni artı-değer sömürüsüyle elde edecekleri kârlarını daha da arttırmaktır.

İşsizlik silahına sarılan kapitalistlerin yarattığı karanlık tablonun bedelini ise işçi sınıfı ve emekçiler öderler. İşçilerin istihdam oranları her geçen yıl daha da azalır.

İşçi ve emekçilerin gözünü boyamak için sermaye devleti ve hükümetleri işsizlikle mücadele ettikleri propagandasına dört elle sarılırlar. Bu konuda AKP iktidarı ve sözcüleri sık sık işsizliği azaltacak tedbirler aldıkları söylemleriyle kitlelerin karşısına çıkmakta, TÜİK vb. resmi kurumları da kullanarak gerçek işsizlik oranlarını kağıt üstünde küçük gösterme dümenine dört elle sarılmaktadır. Oysa gerçek işsizlik oranının yüzde yirmi düzeyinde olduğunu emek örgütleri açıkladıkları rakamlarla ortaya koyuyorlar.

İşsizlik silahını kapitalistlerin elinden almak için mücadeleye!

Sermaye sınıfı, işsiz kitleleri aynı zamanda diğer sınıf kardeşlerine karşı kullanmaya, ideolojik olarak onları çürütmeye ve yozlaştırmaya çalışmaktadır. Bu silah kapitalistlerin elinden alınmalıdır. Bunun biricik yolu birleşik-örgütlü devrimci sınıf mücadelesinin büyütülmesidir.

İşsizliğin kaynağı olan burjuva sınıf iktidarı yıkılmadığı sürece işsizlik sorunu artarak devam eder. Peki işsizliğin kalıcı olarak yok olmasının yolu nedir? İşsizliğin kalıcı ve tam çözümünün biricik yolu, işçi sınıfının devrimci iktidarı olan sosyalizmdir. Ancak bu genel doğru işsizliği azaltıcı tedbirlerin alınması için, emeğin korunması talepleri çerçevesinde mücadele etmeyi ertelemek gibi yanlış bir anlayışı asla içermez.

İşsiz kitlelerin işçi sınıfının bir parçası olduğu ve kurtuluşlarının da ortak mücadeleyi gerektirdiği gerçeğinden hareket ederek, işsiz kitleleri mücadeleye çekmek sınıf bilinçli öncü işçilerin görevidir. “Herkese iş, tüm çalışanlara iş güvencesi” yakıcı talebi, tüm işsizlerin, işçilerin ve emekçilerin birleşik mücadelesini örgütlemek için yükseltilmelidir.

Nisan ayında işsizlik arttı

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Nisan ayı işsizlik oranlarını açıkladı. Geçtiğimiz yıla kıyasla işsizlik oranı 1,2 puanlık artış ile %10,5 seviyesinde gerçekleşti.

Türkiye genelinde 15 ve daha yukarı yaştakilerde işsiz sayısı geçen yılın aynı dönemine göre 463 bin kişi artarak 3 milyon 287 bin kişi oldu. Genç işsizlik oranları da artış gösterdi. 15-24 yaş arası işsizlik oranı 3,8 puanlık artış ile %19,8 oldu. 15-64 yaş grubunda ise 1,2 puanlık artış ile %10,7 olarak gerçekleşti.

İstihdam edilenlerin sayısı 2017 yılı Nisan döneminde, bir önceki yılın aynı dönemine göre 519 bin kişi artarak 28 milyon 157 bin kişi olsa da istihdam oranı değişmeyerek %47,2 seviyesini korudu. İstihdam edilenlerin %18,9’u tarım, %19,1’i sanayi, %7,8’i inşaat, %54,3’ü ise hizmetler iş kolunda yer aldı.

2017 yılı Nisan döneminde bir önceki yılın aynı dönemine göre iş gücü 982 bin kişi artarak 31 milyon 444 bin kişiye erişti. İş gücüne katılma oranı ise 0,7 puan artarak %52,7 olarak gerçekleşti. Aynı dönemler için yapılan kıyaslamalara göre; erkeklerde iş gücüne katılma oranı 0,4 puanlık artışla %72,3 olurken kadınlarda ise 0,8 puanlık artışla %33,4’ta kaldı.