Hapishanelerde saldırılara karşı direniş sürüyor
Hiçbir saldırı olmasa dahi tecrit, insanın ruh ve beden bütünlüğüne zarar veren bir uygulamadır. Bilimsel olarak tartışmasız bir olgudur bu. Şüphesiz bu kadarı, tecrit saldırısının siyasal niteliğinden koparılarak ele alınması sınırlarında bir saptamadır. Oysa tecrit tutsaklar şahsında devrime/devrimcilere yönelik bir saldırıdır da. Bu saldırıya karşı tutsakların duruşu ise tecrit edilen bir insanın kendi iç dünyasına kapanarak yok olması değil, 18 yılda defalarca kanıtlanan ölümüne direniş biçimindedir. Sermaye devleti 19 Aralık 2000’deki saldırısıyla F tipi hücre hapishanelerini açarak tutsakları teslim almayı amaçlıyordu. Tutsaklar gerek 19 Aralık’ta, gerekse sonrasındaki direnişleriyle asla teslim olmayacaklarını gösterdiler. Dahası devrimci tutsaklar bu tutumlarıyla bugüne kadar hücre hapishanelerinde, tecrit koşullarında ayakta kalınabileceğini de ispatladılar. Sermaye devleti hâlâ tutsakları teslim almaya çalışıyor. Özellikle sermaye devletinin dümenine kurulan AKP iktidarı OHAL sürecinde ve sonrasında hapishanelerde saldırılarını yoğunlaştırdı. Buna karşı tutsaklar yaptırımları ve dayatmaları kabul etmeyerek direniyor. Van Hapishanesi’nde ölüm orucu direnişiVan F Tipi Hapishanesi’nde Kadir Karabak ve Naci Yıldırım isimli iki tutsak artan saldırıların yanı sıra havalandırmaların üstü tel kafesle kapatılmaya başlandıktan sonra, 17 Eylül 2018’de kısa sürede ölüm orucuna dönüştürdükleri açlık grevine başladılar. Karabak ve Yıldırım son derece insani talepler ileri sürdüler: - Koğuş havalandırmalarının, diğer adıyla avluların üzerindeki tel örgülerinin derhal kaldırılması ve insani olmayan kafes mantığına son verilmesi, - Her gün sabah ve akşam saatlerinde koğuşların arama adı altında dağıtılmasına son verilmesi, - Yasal ve bandrollü olmasına rağmen kendilerine verilmeyen kitapların ve günlük gazetelere erişimin sağlanması, -Herhangi ideolojik ve yasaklı bir içerik olmamasına karşın alınan ve gönderilen mektupların engellenmemesi. Tutsaklar insanlık dışı saldırı karşısında bu insani taleplerle direndiler ve teslim olmayacaklarını net olarak gösterdiler. Eylemin 127. gününde talepleri kabul edildi ve ölüm orucu eylemi bitirildi. Keyfi dayatmaları kabullenmemek ölümüne bir direniş kararlılığı gerektiriyorHapishanelerdeki direniş yalnızca ölüm orucu eyleminden ibaret değil şüphesiz. Ölüm orucu, ölümün açık bir şekilde göze alındığı direniş biçimidir. Hapishanelerde ölüm orucu dışında da sayısız biçimde direnişler yaşanıyor. Ki günümüzde hapishanelerde her direniş ölümü göze almayı gerektirir bir niteliğe bürünmüş bulunuyor. Örneğin Elazığ Hapishanesi’nde askeri nizamda ayakta sayım dayatmasını kabul etmeyen tutsaklara fiziki işkenceye varan saldırılar gerçekleşti. Saldırı sonrasında tutsakların bazılarının sırtında tahta sandalyelerin kırılmasına dek varan bir şiddet uygulandığı belirtildi. Öte yandan sürgün sonrası tutsaklar sürgün edildikleri hapishanelerde “çıplak arama” dayatmasıyla karşılaşıyor. Bu dayatmayı kabul etmeyen tutsaklar fiziki saldırıya uğruyor. Saldırılar artık gizlenmiyor da. Sermaye devleti hiçbir zaman “Evet, saldırıyoruz” demiyor elbette. Fakat gelinen aşamada saldırılar tutsak yakınları ve avukatlarının yanında gerçekleşiyor. Bununla da bitmiyor. Tutsakların tedavi hakkı da engelleniyor ya da açıktan gasp ediliyor. Tek kişilik ringle götürme, kelepçeli muayene gibi dayatmalarla, tedavi bir yana, muayene olma hakkı gasp ediliyor. Kanser hastası bir tutsağın bu dayatmaları kabul etmemesi, muayene dahi olamamak anlamına geliyor, ki bu açıktan ölümü göze alarak direniş demek oluyor. Bu tabloda ölüm orucu da dahil bütün bu direnişleri “Teslim olmamak!” başlığı altında özetlemek yanlış olmayacaktır. Saldırıları sonlandırmak için, direnen tutsakların sesi olmak gerekiyorTutsakları teslim almak, sermaye devleti açısından, dışarıda sosyal yıkım saldırılarını daha kolay yaşama geçirme imkanı demektir. Tutsakların öncelikli hedef alındığı topyekûn saldırı gerçekte tüm işçi ve emekçilere yöneliktir. Tutsakların direnişi işçi ve emekçilere dönük saldırıyı nispeten de olsa dizginleyen bir rol oynayabilmektedir. Bu böyleyse eğer, tutsaklara yönelik saldırılara karşı dışarıda sessiz kalmak, işçi ve emekçilerin kendilerine yönelen bir saldırıya sessiz kalmaları demektir. Dolayısıyla, hapishanelerde tutsaklara yapılan saldırılara karşı mücadeleyi yükseltmek, bir insanlık sorumluluğu olduğu kadar sınıfsal bir zorunluluktur da.
Siyasi tutsaklardan yeni yıl mesajları
Merhabalar sevgili Kızıl Bayraklı düşdaşlar Kandıra diyarından yürek dolusu komünar selam ve sevgilerimizi gönderiyorum. Her birinizi düşdaşlığın olanca coşkusu ve kararlılığıyla sımsıkı kucaklayıp öpüyorum. Her şey yeni yılda gönlünüzce olsun. Yeni kavga yılınızı komünarca selamlayarak kutluyorum! Emperyalist kapitalizm geçiş sürecinin sancılarını yaşıyor. Dünya, kıta ve coğrafyamızda süreklileşen kaos ve kriz bunun verilerindendir. Değişimin faturası ise yine ezilen halklara ödetilmek isteniyor. Öncü depremlerini Ortadoğu’da yaşadığımız 3. paylaşım savaşı faturanın son şeklini gösterecektir. Bu değişim ve paylaşım kavgasının ezilen halklar lehinde çekip kazanması ise müdahil olma güç ve kapasitemizle paralellik arz edecektir. Bu nihai kapışmada sonucu tayin edecek olan ise, biz dünya devrimci, sosyalist ve komünar düşdaşların cesaret ve kararlılıkla daha fazla öne çıkıp yol gösteren, örgütleyen olma çabalarımızın dünya halk kitlelerindeki yankısı, karşılık bulması olacaktır. Bu bilinçle bulunduğu alan ve mevzilerde devrim ve sosyalizm bayrağı altında yan yana durup, “Birlik, Mücadele, Zafer” şiarını maddileştirmek için çalışan çabalayan ve karınca kararınca katkıda bulunan tüm düşdaşlara sonsuz başarılar. Dünya komünal düşümüze gölge eden tüm karabulutların bir rüzgarlık ömürleri var. Ezilenlerden yana dipten gelen devrimci dalgayı büyüterek karabulutları dağıtan rüzgara dönüştürecek tüm düşdaşlara bin selam! İyi ki varsınız, düşlerimizin kızıl havarileri daima var olun. Özgür gelecekte buluşuncaya değin; sağlık, direnç ve umutla kalalım. Asla düşsüz kalmayalım. Komünar selamlar Tutsak Partizan Haydar Sönmez 2 No’lu F Tipi Hapishane A-7 Kocaeli 23.12.2018 *** Merhaba dostlar, Bir yılı daha hemen her yerde halkların eşit-özgür, baskısız ve sömürüsüz bir dünyada yaşama özleminin-isteminin daha görünür daha güçlü dile getirildiği yoğun bir mücadele içinde geçirdik. Hakların bu mücadelesi her şeyin bittiğini ilan edenlere aslında her şeyin sadece onlar için bitmekte olduğunu gösteriyor. Egemen sınıflarca anlatılanın kendi hikayesi olmadığını deneyimlemekte olan kitleler kendi hikayelerini yazmak ve tamamlamak üzere harekete geçiyorlar. Birikmekte olan bu “geçmişte” yeni bir dünyanın sözü saklı! Zaman fırtına güneşinin uğultusuyla sınıyor sabrını! “Gerçek kuvvet bıkmamak, usanmamak. Usananın bükülür dizleri. Kafa gücü kol gücünü bitirir.” Biz de bıkmadan, usanmadan tarihi zorunluluğun keskin bir kılıç gibi bizi bilemesinin sabırsızlığıyla o umudu, o utkuyu büyütüyoruz. Bunun için direnen halkları-emekçileri direnen dostları-yoldaşları selamlıyoruz! Yeni yılınızı sözlerimizin daha güçlü, adımlarımızın daha cesur, mücadelemizin daha kahredici ve sarsılmaz olması umuduyla kutluyor, başarılar diliyoruz. Selam ve sevgilerimizle! Tutsak Partizanlar Tekirdağ 1 No’lu F Tipi Hapishanesi
|
